Το ιστορικό του Καράτουλα (Μέρος Δ΄) - Οι Λογοθετέοι

Τα Λογοθετέκα  

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός

(Μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com) 

Συνεχίζοντας την ιχνηλάτηση των οικιστών του Καράτουλα που είναι εδώ , εδώ και εδώ, θα ασχοληθούμε με τις οικογένειες Λογοθέτη. 

Φαίνεται ότι τον πρώτο Λογοθέτη που έφτασε στον τόπο τον έλεγαν Βασίλη. 

Το επώνυμο Λογοθέτης ήταν αξίωμα στο Βυζάντιο. Μετρώντας τις γενεές, η άφιξη του Βασίλη στου Καράτουλα θα έγινε γύρω στα 1850. 

Κατοχύρωσε τον τόπο νότια του χωριού, τον παραπόταμο του Τάνου που είναι γνωστός ως Λογοθετέκο ποτάμι, και πηγές στην περιοχή (Λογοθετέϊκη βρύση και άλλες). Θα άνοιξε και το αυλάκι που έφερε το νερό άρδευσης στου Καράτουλα. Έχτισε σπίτι λίγο κάτω από το σπίτι που ζεί σήμερα ο Τάκης Λογοθέτης. Ίχνη από το σπίτι αυτό υπάρχουν δυσδιάκριτα και σήμερα. 

Αυτός ο Βασίλης απόχτησε τέσσερους γιούς. 

 •Τον Δημήτρη που τον έλεγαν και Λεβέντη, που πήρε γυναίκα την Νικολέττα Μπακούρη και κατέβηκε σώγαμπρος στα Μπακουρέκα. 

•Τον Παναγιώτη που έχτισε το σπίτι που ζεί ο εγγονός του Τάκης λογοθέτης. 

•Τον Θανάση που έχτισε το σπίτι κολλητά και πάνω από του Παναγιώτη που έζησε η μεγάλη οικογένεια του διαχρονικού προέδρου του χωριού και μετέπειτα ιερέα Βασίλη και 

 •Τον Κοντύλη, που έμεινε γνωστός από το όνομα την γυναίκας του Κοντύλως με παιδιά τον γιατρό Νίκο Λογοθέτη και την Γιαννούλα Μπακούρη. Η Κοντύλω είχε αδερφή την μητέρα της Αννιώς πιθανόν το γένος Γεωργούτσου που δεν ξέρουμε αν πρόκειται για επώνυμο, σύζυγο μετέπειτα Αθ. Μαρινάκου.Έτσι οι Γιαννούλα Μπακούρη και Αννιώ ήσαν εξαδέλφες πρώτες. 

 Αυτά μπορώ να ξέρω. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο, παρακαλείται να προσθέσει ή να αφαιρέσει. 

Διαβάστε περισσότερα...

Της ζωής οι αναποδιές σήμερα και χτες.

Γράφει η Καστρίτισσα δασκάλα Αρετή Καβάσσαλη – Αναστασοπούλου 

Ίσως είναι μπορετό. Όμως δεν είναι στον άνθρωπο σωστό να ωραιοποιεί εποχές και γεγονότα που έχουν γίνει στο παρελθόν. Γιατί είναι βέβαιο πως και στο παρελθόν υπήρχαν οι δύσκολες καταστάσεις και οι άνθρωποι είχαν διάφορες απόψεις στην ζωή τους και διαφωνούσαν μεταξύ τους. Όμως τότε δεν θα υπήρχε, όπως λέει ο μύθος το τρελό νερό για να παρατηρείται το σημερινό κακό. Κατά κανόνα, τα πορίσματα της επιστήμης γίνονταν πιστευτά και απ τους άρρωστους αποδεκτά. Μάλιστα τα σοβαρά προβλήματα και κυρίως της υγείας τ' ακουμπούσαν στην πρόνοια του Θεού και περίμεναν το θαύμα. 

 Ας ακούσουμε λοιπόν ένα από τα πολλά και ασφαλώς κάτι θα έχει να μας πει την σημερινή περίεργη εποχή. 

 Η εφημερίδα λοιπόν της εποχής κατά την 10ετια του 1920 μας πληροφορεί για το θαύμα της Παναγίας της Τήνου στο βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνον.

 Ο ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΦΈΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΤΏΝΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΊΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ. " 

Πας Έλλην παρηκολούθη την πορείαν της νόσου διότι πίστευε ακράδαντος ότι το θείον θα επενέβαινεν προς ίασιν του Βασιλέως. Πλήθος ιερών εικόνων και αγίων λειψάνων κατέυθανον εξ απάσης της Ελλάδος. Μεταξύ αυτών προσεκομίσθη δια του καταδρομικού Γεωργίου Αβέρωφ με κατάνυξη και σεμνότητα τας οποίας αείποτε η ελληνική θρησκευτικότης διετίρησε η ελληνική θρησκευτικότης, την 14η Μαΐου και η θαυματουργός εικών της Παναγίας της Τήνου. Απας ο κλήρος της Τήνου με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Σύρου και Τήνου και τον υπουργό Παιδείας Χαράλαμπον Βοζίκην μετέφερε εκ Κυκλάδων εις βασιλικόν παλάτιον την σεπτήν Εικόνα. 

Προ της εισόδου του ανακτόρου ιστάμενος ο θεοσεβής διάδοχος Γεώργιος παρέλαβεν την θαυματουργόν εικόνα και την μετέφερεν εις τον κοιτώνα του πατρός του, όστις εγερθείς ησπάσθη το ιερόν πρόσωπο της Θεομήτορος. Μετά τινά χρόνου ο Κωνσταντίνος ανέρρωσεν. Ο δε ευσεβής υιός του συνόδευσε τους γονείς του μεταβένοντες προς απόδοσην ευχαριστιών επί τη αναρρώσει του ασθενούς. 

 Φαίνεται χωρίς να λείπουν οι εξαιρέσεις το ψάρι ήταν υγιέστατο απ το κεφάλι ως την ουρά εκείνα τα ευλογημένα χρόνια τα παλιά. Και οι άνθρωποι είχαν αξίες και πρότυπα γι αυτό και ζούσαν με περισσότερη ανθρωπιά. 

 Στην προκειμένη περίπτωση ο μπάρμπα Χαράλαμπος, όπως αγαπητικά προσφωνουσαν τον αείμνηστο Βοζίκη μας βεβαιώνει με την ζωή του για όλα αυτά. 

 Ας αφήσουμε λοιπόν την Σόφη Κωνσταντινίδου, εγγονή του και κόρη της Αλίκης Κούτσελα να μας μεταφέρει στην εποχή του και να μας πει από την αξιοζήλευτη ζωή του.

 Ο αείμνηστος, λοιπόν, Χαράλαμπος Βοζίκης γεννήθηκε στο Καστρί πριν το 1900 και είχε σταδιοδρομήσει σαν δικηγόρος. Στην συνέχεια παντρεύεται την αδερφή του παπά Ιερόθεου Κούτσελα, την Μαριγώ. Μαζί της απέκτησε δύο κόρες αλλά την έχασε νωρίς. Αν και πολύ νέος δεν ξαναπαντρεύεται για να αφοσιωθεί, όπως ο ίδιος έλεγε, στην πολιτική για το καλό της πατρίδας. Και το απέδειξε. Έζησε βαθιά πιστός και δεν δίσταζε να λέει πως το φυλαχτό με το Τίμιο Ξύλο που του είχε χαρίσει ο κουνιάδος του τον έσωσε απ την απόπειρα δολοφονίας ενός αντιπάλου του. 

 Πέρασε την ζωή του απλά και πέθανε φτωχικά, αν και ήταν χρόνια βουλευτής, πρόεδρος της Βουλής και υπουργός Παιδείας. Τα έξοδα της κηδείας του τα έκανε ο άντρας της κόρης του Δημόπουλος. 

 Αλήθεια, στην τόσο φτωχή για προσφορά και αγάπη εποχή ψάχνουμε για κάποιο Μπάρμπα Χαράλαμπο. Αλλά πού να βρεθεί!!! Ο Θεός ας μας λυπηθεί…. 

Διαβάστε περισσότερα...

Για Περδικοβρυσιώτες Β´ μέρος

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός
(μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com)

Στο προηγούμενο που είναι εδώ είπαμε ότι η νέα μονή Προδρόμου ήταν σχεδόν απόρθητη. 

Σήμερα θα αναφερθούμε στο άλλο πλεονέκτημα που είχε η νέα θέση. Δίπλα από την εκκλησία υπήρχε στενό πέρασμα που οδηγούσε πίσω από το ιερό. Όταν κάποιος περνά αυτή την είσοδο, βρίσκεται μπροστά σε μιά σπηλιά. Η είσοδος της σπηλιάς είναι εξ ολοκλήρου φραγμένη από ένα βράχο. Ο βράχος μοιάζει να έχει ξεκολλήσει από την οροφή της σπηλιάς. 

Ο μακαρίτης ο Παπα Χριστόφορος έλεγε πως θυμόταν την εποχή που το σπήλαιο ήταν ανοιχτό. Πρίν να πέσει ο βράχος. Μάλιστα ελέγε ότι κάποιος μπορούσε να εισχωρείσει σε βάθος αρκετών μέτρων. Αργότερα, φίλοι που οι γονείς τους βοσκούσαν τα ζωντανά τους σε μιά περιοχή, κανά χιλιόμετρο μακρύτερα στο Ξεροκάμπι, στην τοποθεσία "γκώνια" ή "αγκώνια" ή "γκόνια" ή "αγκόνια" ή "αγγόνια", έβλεπαν μιά μεγάλη τρύπα στην γή, σαν πηγάδι χωρίς νερό. Στον πάτο του πηγαδιού και στό πλάϊ, προς την κατεύθυνση του μοναστηριού, υπήρχε το στόμιο μιάς σπηλιάς. Δεύτερη σπηλιά. Οι βοσκοί έβαζαν μέσα στη σπηλιά τα κεφαλοτύρια τους. Εκεί μέσα η συντήρηση ήταν εξασφαλισμένη, επειδή μέσα από την σπηλιά έβγαινε πολύ ψυχρό ρεύμα αέρα. 

Οι τσοπάνηδες ισχυρίζονταν, ότι η άλλη άκρη του σπηλαίου ήταν η είσοδος της σπηλιάς στο μοναστήρι του προδρόμου. Δηλαδή ότι η φραγμένη είσοδος της σπηλιάς του Προδρόμου ήταν η αρχή σήραγγας που κατέληγε στο τυροψυγείο στα "αγκώνια". Άν είναι έτσι, οι μοναχοί του μοναστηριού, έχαν την δυνατότητα, σε περίπτωση που η μονή κινδύνευε, να απομακρυνθούν σε ασφαλή τόπο. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της νέας θέσης της μονής 

 Υ.Γ Η περίπτωση νομίζω έχει ενδιαφέρον και από Σπηλαιολογικής πλευράς. 

Διαβάστε περισσότερα...

Η Χαιρετούρα

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός

 (μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com) 

Χαιρετούρα λέγαν στου Καράτουλα το γλέντι που γινόταν για τις ονομαστικές εορτές. 

Κάθε ημέρα γιορτής, ο κόσμος περίμενε να μάθει αν κάποιος συγχωριανός θα την γιορτάσει. Δεν γιόρταζαν όλοι, αλλά κυρίως ανύπαντροι άντρες που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν καλό κοινωνικό προφίλ. Μήπως βρεθεί καμμία με προίκα και λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα. Δέχονταν στο σπίτι τους τους επισκέπτες μικρούς και μεγάλους. Τους μικρούς τους κερνούσαν στραγάλια είτε αρμυρά, είτε ζαχαράτα. Τους μεγάλους είτε κουραμπιέ, είτε δίπλα και για μεζέ κεφτεδάκια ατομικά, οικονομικά, καρφωμένα στην οδοντογλυφίδα. Και κρασί. 

Σε μια τέτοια χαιρετούρα ο εορτάζων ήταν ένας μεροκαμιατάρης, το νεότερο παιδί επταμελούς οικογένειας. Τα άλλα έξι παιδιά ήσαν θηλυκά. Τσούπρες που για να τις προικίσει θυσίασε και την τελευταία του δεκάρα. Αυτό το έθιμο της προίκας τον είχε κάνει να υποτιμά τα θηλυκά. 

 Η διασκέδαση άρχισε ωραία, αλλά σιγά - σιγά ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Τα κεφτεδάκια εξαφανίστηκαν και το κρασί ερχόταν ...με την κατσαρόλα. Αφού κατανάλωσαν τους κεφτέδες επιτέθηκαν στο ξύλινο ταβάνι. Από το ταβάνι κρεμούσαν οι νοικοκυρές μικρές προμήθειες για τον χειμώνα. Ρόιδα, σταφύλια, τσαπελόσυκα, μουσταλευριές και φουντούκια από καρύδια και μούστο. Όλα αυτά ήρθαν κάτω. Άλλα μισοφαγωμένα και άλλα σκορπιζμένα στο πάτωμα. 

Ο εορτάζων προσπαθούσε να κάνει υπομονή και να φανεί καλός οικοδεσπότης. Αλλά ο βανδαλισμούς συνεχιζόταν. Με κορύφωση το ντούζ με το κρασί. Μόλις η αδερφή έφερνε από το υπόγειο την κατσαρόλα με το κρασί, την έπερναν και την άδειαζαν πάνω στο κεφάλι τους. Τότε πιά ο εορτάζων δεν άντεξε άλλο. Ανοίγει ένα συρτάρι, τραβάει ένα παλιό πιστόλι και το στρέφει προς τους μέχρι εκείνη την ώρα φίλους του λέγοντας: 

-Έξω παλιανθρώποι από το σπίτι μου. Σας τάισα, σας πότισα και σεις τηράτε να μου το γκρεμίσετε. Δεν θα σας αφήσω. 

Και όπου φύγει-φύγει. Όλοι στριμωγμένοι στην στενή πόρτα εξόδου. 

 Από τότε οι χαιρετούρες ήσαν πιό πολιτισμένες. Όταν αργούσαν το βράδυ λιγάκι, έλεγαν: 

-Πάμε να φύγουμε γιατί ...θα περάσει Στράτης. 

Στράτης ήταν το όνομα του εορτάζοντος. Και ο χρόνος των Αγίων Ταξιαρχών γύρω στα 1925.

Διαβάστε περισσότερα...

Για Περδικοβρυσιώτες

Η Περδικόβρυση 

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός (μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com) 

Σε τούτη την δημοσίευση θα αναφερθούμε στην περιοχή που ορίζεται  κάτω από τον οικισμό Κότρωνας, το χωριό Περδικόβρυση και την μονή Προδρόμου. 

 Περνώντας με αυτοκίνητο τον οικισμό Κότρωνας, και πηγαίνοντας προς Περδικόβρυση, ο τόπος λέγεται "Χώρα". Για την σημασία του ονόματος "Χώρα", συμβουλευτείτε την Βικιπαίδεια.

Πανοραμική άποψη του Κότρωνα και της Χώρας.
(Φώτο Γιάννας Χάγια)

Πρόκειται για τον έρημο σήμερα τόπο που περνάμε αμέσως μετά τον Κότρωνα πηγαίνοντας πρός Περδικόβρυση. 

Η μετονομασία του χωριού Ρούβαλη σε Νέα Χώρα, συνδέεται με τον χώρο αυτό. Εκεί όταν η μπουλντόζα άνοιγε τον δρόμο, ξέθαβε ανθρώπινα οστά και παλαιά πιθάρια. Κυκλοφορούσε η φήμη πως μερικά πιθάρια είχαν και περιεχόμενο. Χρυσαφικά, ασημικά και τέτοια...ασήμαντα πραγματάκια. Μάλιστα είχε διαδοθεί, ότι ο χειριστής της μπουλντόζας, κάποια στιγμή διέκοψε όλως περιέργως την εργασία, άφησε το χωματουργικό, και με το ΙΧ του έφυγε για Τρίπολη. Επέστρεψε μετά διήμερο.

 Όταν οι Περδικοβρυσιώτες επισκέφτηκαν τον τόπο, είδαν με καχυποψία στην πλαϊνή αποσκαφή, το αποτύπωμα ενός πιθάριού. Το πιθάρι έλειπε. Το αποτύπωμα το έχαμε δειμε τα δικά μας μάτια. Το ότι στην περιοχή υπήρχαν κάποιοι θησαυροί είναι βέβαιο. 

Θυμάμαι συμμαθητές στο γυμνάσιο που μας έδειχναν ασημένια νομίσματα, που είχαν βρεί στα υπόγεια των σπιτιών τους. Τα γνωστά Κωνσταντινάτα. Επάνω στον υπερυψωμένο βράχο  μαθαίναμε όταν ήμασταν παιδιά πως ήσαν κρυμένα δύο βαγένια με θησαυρούς που τα φύλαγαν δύο φίδια με δυό κεφάλια. 

 Εκείνη την εποχή η περιοχή υπέφερε από επιδρομές. Ήσαν πειρατές που έβγαιναν στο Άστρος και ακολουθώντας αντίδρομα την ροή του ποταμιού Τάνου, ρήμαζαν τον τόπο. Φαίνεται ότι η Χώρα ήταν η ζώνη άμυνας προς τους πειρατές, για να τους εμποδίσει να περάσουν προς τα υπόλοιπα χωριά. Το πέρασμα κάτω από τον βράχο ήταν εύκολο να φυλαχθεί. Οπότε οι επιδρομείς ήσαν αναγκασμένοι να κινηθούν ανηφορικά στην πλαγιά για να περάσουν πιό πάνω από τον υπερυψωμένο βράχο. Εκει βέβαια οι αμυνόμενοι ήσαν σε πλεονεκτική θέση. Επειδή είχαν τους επιδρομείς από κάτω ενώ οι εχθροί κινούνταν ανηφορικά.  Εικάζουμε ότι στον τόπο θα είχαν γίνει μεγάλες μάχες. Στην άμυνα πιθανόν συμμετείχαν όχι μόνον Καστριτοχωρίτες αλλά και  Αγιοπετρίτες, Βουρβουρέοι, Βερβαινιώτες και άλλοι. 

 

Η Μονή Προδρόμου

Η μονή Προδρόμου ως γνωστόν αρχικώς ήταν κτισμένη στο κάτω μέρος της Περδικόβρυσης. Η πίεση των επιδρομέων ανάγκασε τους μοναχούς να την μεταφέρουν εκεί που είναι σήμερα. Κρεμασμένη στα βράχια. Η νέα θέση είναι σχεδόν απρόσιτη. Η είσοδος φυλαγόταν εύκολα. Μπορούσαν οι μοναχοί να αποκρούσουν τους επίδοξους εισβολείς, ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα και κατρακυλώντας βράχια. 

Όπως και στην περίπτωση της Χώρας, όταν οι αμυνόμενοι είναι ψηλότερα, είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από τους επιτιθεμένους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να κινούνται ανηφορικά. Το ίδιο εύκολα αντιμετωπίζονταν οι επιθέσεις που επιχειρούνταν από τον δρόμο που ανεβαίνει από κάτω πρός επάνω. Από το μύλο της μονής, στο ποτάμι. 

Αλλά στο μεγαλύτερο πλεονέκτημα της νέας θέσης, θα αναφερθούμε σε επόμενη συνέχεια....

 Υ.Γ. Ο μακαρίτης ο ράφτης Παναγιώτης Βασιλάκος μου είχε ετυμολογήσει το όνομα Τσερβάσι. Έλεγε ότι το όνομα το πήρε από κάποιον Βασίλη- Βάση. Φαίνεται ότι αυτός ο Βάσης  ήταν κάτι σαν τσιφλικάς του χωριού. Το χωριό λοιπόν ήταν του κυρ-Βασίλη < κυρ Βάση. Επειδή όπως είναι γνωστό, στα καστριτοχώρια το κάπα (κ) προσφερόταν "τς" (τσιτακισμός), ο κυρ Βάσης έγινε "τσυρ Βάσης" < τσυρβάσης. Άν αυτό είναι αληθές, τότε η ορθή γραφή του ονόματος του χωριού, θα πρέπει να είναι του "Τσυρβάση". 

Διαβάστε περισσότερα...

Το ιστορικό του Καράτουλα (Μέρος Γ΄)

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός 

(μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com) 

Συνέχεια για τους Μαρινακαίους από το προηγούμενο που είναι εδώ 

Από τον Λεωνίδα κατάγονται: 

 Οι Χυσογενέοι. 

 •Κώστας Μαρινάκος και τα παιδιά του Γιώργος, Θοδωρής,Ελένη, Βούλα και Γιάννης. 

•Νικόλας Μαρινάκος και τα παιδιά του Γιάννης, Ελένη, Άρτεμις, και Γιώργης. 

 Ο γιατρός και Βουλευτής Ιωάννης Μαρινάκος που είχε γιό τον Λεωνίδα. 

 Από τον Αλκιβιάδη κατάγονται Οι Αλκιδέοι:

 •Σωκράτης Μαρινάκος που εγκαταστάθηκε στο Κιβέρι και άφησε παιδιά και εγκόνια. 

•ο Αλκιδόγιαννης και η οικογένειά του. 

•Ο Σπύρος που έζησε στο χωριό, με τα παιδιά και τα εγγόνια. •ο Στυλιανός 

•Η Δήμητρα με παιδιά και εγγόνια. 

 •η Ανθή που έφυγε για την Αμερινή. 

  Απομένουν προς τακτοποίηση οι τρείς οικογένειες οι Στριφτομπολέοι,οι Παναρεταίοι και οι Κουφέοι. Φαίνεται ότι οι δύο πρώτοι είχαν στενότερη συγγένεια μετάξύ τους και λιγότερο στενή με τους Κουφέους. Αυτό το εικάζουμε επειδή ο Γιάννης Πανάρετος και ο Γιάννης Στριφτόμπολας ήσαν πρώτα ξαδέρφια μάλλον. Ήσαν γιοί του Παναγιώτη. Ο μακαρίτης ο Τάκης Πάναρετος γραφόταν Παναγιιώτης Ιωάννου Αριστείδου Μαρινάκος για να διακρίνεται από τον Παναγιώτη τον Στριφτόμπολα ο οποίος δεν έγραφε το όνομα του παππού του. Έγραφε Παναγιώτης Ιωάννου Μαρινάκος οπότε τον πατέρα του Γερογιάννη Στριφτόμπολα δεν τον λέγαν Αριστείδη όπως λέγαν τον πατέρα του Γιάννη Πανάρετου. 

Απομένει να αναγνωρίσουμε το όνομα του γέρο Γιάννη Στριφτόμπολα. Αφού το πρώτο αγόρι του το λέγαν Παναγιώτη προφανώς τον πατέρα του Γέρο Στριφτόμπολα τον λέγαν Παναγιώτη. Οπότε υπήρξαν δύο αδέρφια Μαρινακέοι, ο Αριστείδης ο δεύτερος και ο Παναγιώτης.

 Από τον πρώτο κατάγονται οι Παναρεταιοι και από τον δεύτερο οι Στριφτομπολέοι. Επειδή και στις δύο οικογένειες δεν ιχνηλατούμε τα ονόματα Σωκράτης, Λεωνίδας και Αλκίδης, οι Παναρετέοι και Στριφτομπολέοι και οι Κουφέοι κατάγονται από τον πέμπτο γιό του γενάρχη Ιωάννη που τον λέγαν Αριστείδη. Αυτό φαίνεται αληθές αν λάβουμε υπόψιν το ότι ο γενάρχης έδινε στα αγόρια του αρχαία Ελληνικά ονόματα. 

Διορθώνουμε λοιπόν και γράφουμε πως το όνομα του πέμπτου γιου του οικιστή Γιάννη δεν ήταν Κώστας, αλλά Αριστείδης. Ο Κώστας ήταν γιός του Αριστείδη όπως και οι Παναγιώτης Πανάρετος και Γιάννης Στριφτόμπολας. 

Από τον Κώστα κατάγονται οι Κουφέοι. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στους Κουφέους συναντάμε τα ονόματα, Κώστας (από το όνομα του γιού του Αριστείδη) και Γιάννης (από το όνομα του πρώτου οικιστή). 

Διαβάστε περισσότερα...

Το ιστορικό του Καράτουλα (Μέρος Β΄)

Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός
(μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com)

Φαίνεται πως το όνομα του οικιστή Μαρινάκου ήταν Γιάννης. 

Κατωχύρωσε το νότιο μέρος του σημερινού χωριού. Το προνομιούχο προσηλιακό. Άν είναι έτσι, αυτός εγκαταστάθηκε πρώτα και οι πιο πολλοί από τους υπολοίπους ακολούθησαν. Ίσως είχαν προηγηθεί οι Κωνσταντελλέοι οι πρόγονοι των ριγανάδων και κάποιος Ρόλας που το σπίτι του ήταν το χάλασμα λίγο πιό κάτω από την Πλάκα.  Αυτός δεν άφησε απογόνους. Άτομα με το όνομά Ρόλας δεν υπήρχαν στούς έντυπους τηλεφωνικούς κατάλόγους της Πελοποννήσου.

 Πιθανόν όταν ο οικιστής Μαρινάκος έφτασε στον τόπο, να βρήκε εκεί τους Μπακουρέους και Λογοθετέους. Στο Μπακουρέκο και στο Λογοθετέκο ποτάμι αντίστοιχα. 

 Ο πατριάρχης Γιάννης Μαρινάκος είχε τουλάχιστον τέσσερα άρρενα και στα τέσσερα, σαν αρχαιολάτρης που ήταν τους είχε δώσει αρχαία ονόματα.Τούς κάτωθι: Σωκράτη, Περικλή, Λεωνίδα και Αλκιβιάδη του πρώτου. Ο πέμπτος ήταν ο Κώστας.

Σωκράτης.: Από τον Σωκράτη κατάγονται:

 1. Σωκρατέοι: Αγροφύλακας Καραφούσος.(Πατέρας των Γιάννη, Γιώργη, Λαμπρινής και Ελένης).

 

2. Γιανναρέοι:. 

 •Σωκράτης-Κάτης, Σύζυγος της Ξακουστής από τον Βουρλιά της Κακωνίας.

 •Ντίνος σύζυγος της Τασίας Αντζινα, 

 •Ο Νίκας -αγροφύλακας και αυτός και αθλητής του Κεραυνού στο επί κοντώ).

 •Ο Γιώργης-Γαγάς.:Αγάπες του τά γίδια τα σκυλιά και τα άλογα. Είχε την ικανότητα καβάλα στο άλογο να κυνηγάει λαγούς. Με την βοήθεια του σκύλου του, του Αντώνη. 

3. Περικλής. Από τον Περικλή κατάγονται οι Περικλέοι., •Σωκράτης και αυτός αγροφύλακας. Πατέρας της Ειρήνης και της Ελένης., •Αντώνης μετοίκησε στην Κορινθία. 

Αν κάποιος φίλος θυμάται καλύτερα, παρακαλώ ας διορθώσει. 

(Συνεχίζεται....)

Διαβάστε περισσότερα...