ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΡΑΤΟΥΛΑ (3) - Στα Σιαπαταίκα

Γενική άποψη του Καράτουλα
Στον κύκλο η γειτονιά που περιγράφει ο Βασίλης

Γράφει ο Βασίλης Σπανός σε συνέχεια από το προηγούμενο που είναι εδώ

 Πίσω και λίγο ψηλότερα από τον Σιαπάτα, ο Παναγιώτης Κωνσταντέλλος που είχε γυναίκα την Λαμπρινή, αδερφή του Φαραζόγιαννη από την Γαλτενά. Αυτός μετακόμισε νωρίς στην Σπάρτη. Δίπλα σε αυτόν η Γριακώτσενα του Κωνσταντέλλου. Αυτή είχε γιό τον Δημαρά που έκανε καριέρα ως γκαρσόνι πολυτελείας στήν Αθήνα. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, έζησε στο σπίτι της μάνας του στο χωριό. 

 Πίσω από την Κώτσενα, οι ριγανάδες Γρηγόρης που προαναφέραμε, Ηλίας και Θοδωρής γνωστός ακόμα και στην Τρίπολη ως "Βασάνης". Σχεδόν κολλητά οι Σωκράτης Μαρινάκος ή Καραφούσος ή Αχειλάς, με το μεγάλο κάτω χείλι και ο Καποτερόγιαννης. Ο Σωκράτης ήταν μια ζωή αγροφύλακας και διαρκής εφιάλτης για μας τους πιτσιρικάδες, που δεν μας άφηνε να κυνηγάμε με το λάστιχο τα συκοπούλια. Τον Καποτερόγιαννη τον έλεγαν και αυγουλά. Γύριζε στα χωριά, με ένα κοφίνι κρεμασμένο από τον αγκώνα του χεριού του, αγόραζε τα αυγά από τις μανάδες μας και τα μεταπουλούσε στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι τρώγανε αυγά και εμείς στο χωριό, τρώγαμε τις νόστιμες μούρες. Τις μούρες που μοιραζόμασταν με τα.....γουρούνια του χωριού. Γυναίκα του Καποτερόγιαννη η Ευανθία, που ήταν αδερφή του Γιώργη Καραχάλιου-όχι του Καλόγερου, του άλλουνού του Μάστορα. Παιδιά του ο Δήμος, η Λέλα, ο Κωτσιάκος η Μαρία και ο Τάκης. Ολόκληρη αυτή η οικογένεια μετανάστευσε στην Αμερική εκτός ίσως από την Λέλα ή την Μαρία που παντρεύτηκε στην Ελλάδα. Σε κάποιο νησί στην Κέρκυρα άν δεν γελιέμαι. 

Πίσω από το σπίτι αυτό, πηγαίνοντας προς την μέση του χωριού, ήταν του Χαρμώνη. Λυμπέρης το κανονικό του, που είχε πάει σώγαμπρος σε εκείνη την γειτονιά. Είχε χάσει την πρώτη του γυναίκα και παντρεύτηκε μία από τον Αγιοπέτρο. Αυτή έφερε στο χωριό το τσάι του βουνού. Έφευγε , νύχτα το πρωί και γύριζε το βράδυ. Πήγαινε στα λημέρια της στον Μαλεβό, φορτωνότανε το τσάι και γύριζε το βράδυ. Πενήντα λεπτά το ματσάκι.Τσάι με ψωμί το πρωί, για να κρατήσει μέχρι το μεσημέρι. Τί,να κρατήσει, που στο πρώτο διάλειμμα, έκοβε λόρδα. Παρηγοριόμασταν στην σκέψη ότι θα χορτάσουμε το μεσημέρι. Μας περίμενε η σχεδόν καθημερινή «σπεσιαλιτέ»: Λεμπρίνες από την πεζούλα της Πρασινούς. 

Παρακαλώ τον Νέστο που ξέρω ότι διαβάζει αυτές τις μνήμες, αν μπορεί να βοηθήσει. Να φωτογραφίσει όλα τα σπίτια του χωριού, όπως είναι σήμερα. Έτσι όταν γράφουμε για τις γειτονιές να συνοδεύουμε και τις αντίστοιχες φωτογραφίες. Μεγάλο έργο, αλλά αξίζει τον κόπο φίλε Γιώργο. Και πρόσεξε Γιώργο από διαγώνια. Για να φαίνονται και δύο πλευρές των σπιτιών. (Συνεχίζουμε).