Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής

Την Κυριακή 7 Απριλίου 2019, στην αίθουσα της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη από το Δ.Σ. του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής Γενική Συνέλευση. Στην εν λόγω Συνέλευση, έγινε ο απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ., ο οποίος εγκρίθηκε ομόφωνα από τους παρευρισκόμενους συμπατριώτες μας. Στη συνέχεια, και σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, έγινε η ανάδειξη του νέου Δ,Σ, του Συλλόγου.

Την Τρίτη 16 Απριλίου 2019, συνεδρίασε το νέο Δ.Σ. και συγκροτήθηκε σε σώμα με την παρακάτω σύνθεση:

Γιάννης Κωνσταντέλλος Πρόεδρος
Κώστας Κόκκωνας Αντιπρόεδρος
Γιάννης Λογοθέτης Γεν. Γραμματέας
Τάκης Κανέλης Ταμίας
Γιάννης Κατσιάβος Μέλος
Βασίλης Καλλίθρακας Μέλος
Γρηγόρης Χαλούλος Μέλος

Με την βοήθεια και συμπαράσταση όλων μας, τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

Διαβάστε περισσότερα...

Πορεία μιας παλιάς δασκάλας σε τρεις σταθμούς

Της Καστριτισσας δασκάλας Αρετής Καβάσσαλη – Αναστασοπούλου

 Α’ Σταθμός απ ’το όνειρο και της πορεία στο διορισμό και την Αμυγδαλιά.

 Το κουδούνι της πόρτας ξαφνιάζει την Διάνα. Ο ταχυδρόμος της δίνει ένα ασυνήθιστο φάκελο. Μετά από ένα γρήγορο ευχαριστώ πολύ με χέρια τρεμάμενα από την ταραχή που της έφερε η χαρούμενη υποψία το άνοιξε. Και ναι! Δεν ξεγελιέται… της φέρνει τον διορισμό της. Ένα ευχαριστώ Θεέ μου της βγαίνει από το φυλλοκάρδι της και σωριάζεται στο διπλανό καναπέ. Για πολλή ώρα μένει να συλλογιέται και να χαίρεται. Να κλαίει και να γελάει. Το όνειρο με το τώρα μπερδεύονται στο μυαλό της. Όλο της το είναι πλημμυρίζει από πρωτόγνωρα γλυκά αισθήματα. Το νέο της χωριό το λένε Αμυγδαλιά.

Μετά τους πανηγυρισμούς και τις πρώτες συγκινήσεις αρχίζει να σκέφτεται για το ταξίδι..., Αν και οι ετοιμασίες αυτές έχουν αρχίσει από πολύ νωρίς. Από την πρώτη Δημοτικού και Γυμνασίου. Εκείνη όμως η αχειροποίητη βαλίτσα του μυαλού της έφερε κάποια στεναχώρια. Είναι αρκετά φτωχή. Σαν παιδί της κατοχής και της ανέχειας όπως άλλωστε και τα 23 παιδιά που απεφοίτησαν από την 8η τάξη του 8τάξιου Γυμνασίου δεν είχαν την δυνατότητα για περισσότερα. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δύο χρόνια όλα και όλα. Τι να προφθάσεις να μάθεις. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με κείνο της καρδιάς. Εδώ υπάρχει κάτι σπουδαίο: Να δοθεί στο παιδί Χριστός και Ελλάδα! Και επειδή αυτό είναι στην καρδιά, είναι πηγαίο χρειάζεται μόνο ένα θέλω και γίνονται θαύματα. Άλλωστε τότε βοηθούσε και η πολιτεία στην επίτευξη του σκοπού αυτού. Έπειτα τα παιδικά μάτια, επειδή ο Θεός μαζί με τα λουλούδια και τον έναστρο ουρανό τα άφησε στον Αδάμ έξω από τον παράδεισο για παρηγοριά έχουν απλήρωτη αξία. Έτσι με προσοχή θα προσπαθήσει να μην γίνει αφορμή να τσαλακωθεί ποτέ η παιδική ψυχή. Για τα υπόλοιπα θα προσπαθήσει ν’ ανταποκριθεί αφού υπάρχουν και βοηθητικά βιβλία.Τις υπόλοιπες μέρες βάλθηκε να ετοιμάσει τα προσωπικά της χρειαζούμενα.

Και η μέρα του ταξιδιού έφτασε. Επρόκειτο να ταξιδέψει και με πλοίο. Σε ορισμένη μέρα και ώρα μαζί με τους άλλους ταξιδιώτες με τις βαλίτσες στο χέρι και αυτοί. Και νάτη τώρα στο κατάστρωμα αγναντεύει την απεραντοσύνη της θάλασσας. Αισθάνεται τόσο όμορφα καθώς το πρωινό μαγιάτικο αεράκι της χαϊδεύει το πρόσωπο. Όπως πολλές φορές κάνει όμορφη παρέα με τον εαυτό της. Ο νους της ανερώτητα τρέχει εδώ και εκεί. Για μια στιγμή σκάλωσε σε κάτι ζωντανό και δυνατό. Αντικρίζει κάπου στο βάθος του χρόνου την πρώτη της δασκάλα. Την κυρία Βασιλική. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη. Όμως μαζί της ήταν πολύ καλή και γι’ αυτό την αγάπησε πολύ και τώρα ακόμη και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Θυμάται πολλές φορές το βλέμμα της να πέφτει πάνω της με μια παιδική τρυφεράδα. Άλλοτε πάλι την χάιδευε με το γλυκό της χαμόγελο. Και τότε εκείνη έτρεχε να βρει τρόπο να κουρνιάσει κοντά της και αμέσως ένιωθε ανάλαφρα, όμορφα. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός που η μανούλα της είχε φύγει για τον ουρανό. Ίσως γι’ αυτό θέλησε να γίνει σαν εκείνη και να σκορπά χαρά σ’ όλα τα παιδιά. Όμως στην πορεία της κόβονταν τα φτερά και ήταν πάντα στεναχωρημένη. Μα πώς να σε στείλω παιδί μου στο Γυμνάσιο της αντίτεινε ο πατέρας της θλιμμένα. Πώς να σε στείλω παιδί μου αφού δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Πώς ν’ αφήσω ένα παιδί μακριά μου αφού τόσους μήνες λείπουμε από το Άστρος στο Καστρί. Όμως τί τα θες, πάντα γίνονται θαύματα. Η κλαψιάρικη επιμονή η δικιά της, το μεγάλο ενδιαφέρον της δασκάλας της και η αδυναμία που της είχε ο πατέρας της ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια και νάτην με τον διορισμό στο χέρι.

Και ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσει τα μαθητικά της χρόνια, τους δασκάλους, την κυρία Βασιλική, τους καθηγητές και την μαθητική ζωή. Βρίσκεται στο κατώφλι του Α’ σταθμού της διδασκαλικής της πορείας. Μακάρι να φανεί συνεπής στις υποσχέσεις που είχε δώσει στον εαυτό της. Το πλοίο ξένο σε ό, τι συμβαίνει στο μυαλό και την καρδιά της Διάνας συνεχίζει το δρόμο του και κάποτε φθάνει στο λιμάνι. Με την βαλίτσα στο χέρι βρίσκεται στην προκυμαία. Για μια στιγμή την πλησιάζει ένας άγνωστος.

- Μήπως είσθε η Διάνα Χρονοπούλου;
-Μάλιστα του συστήθηκε εκείνη καλοσυνάτα.
- Είμαι ο Πέτρος Γεωργίου έρχομαι εκ μέρους του κ. Προέδρου της κοινότητας για να σας εξυπηρετήσω. Έχω φέρει και το άλογο.
- Ευχαριστώ πολύ, τον ευχαρίστησε καθώς εκείνος άπλωνε το χέρι του παίρνοντας του την βαλίτσα της.

Πάνω στο κόκκινο άλογο η Διάνα παρατηρούσε το άγνωστο για εκείνη τοπίο.
- Θέλω να μάθω κύριε Πέτρο για τα παιδιά που τ’ αγάπησα πριν τα γνωρίσω και για το καινούριο μου χωριό την Αμυγδαλιά που το νιώθω πια δικό μου.
Μεταξύ άλλων της είπε με φανερή ικανοποίηση εκείνος λεπτομέρειες για το καινούριο σχολείο που έχει γίνει στο χωριό με χρήματα του Ελληνοαμερικάνου Παύλου Παπαδόπουλου. Είμαστε και ( για να συμπληρώσει ) πολύ χαρούμενοι που ήλθατε και θα έχουν τα παιδιά την δική τους δασκάλα. Έτσι θα πάψει η ταλαιπωρία του πήγαινε έλα στο διπλανό χωριό των παιδιών και των γονέων.

Ο ήλιος εν τω μεταξύ σιγά σιγά χάνεται πίσω από το βουνό απλώνοντας στην θάλασσα τα χίλια χρώματά του που κρύβει η ασύλληπτη ομορφιά του. Γύρω πλανιέται μια μυρωμένη απαλάδα. Μερικά προβατάκια βοσκούν αμέριμνα θυμίζοντας στην Διάνα κάτι άλλα που περιμένουν τον δικό τους τσοπάνη. Και μια θερμή ευχή βγαίνει από την ολόχαρη ψυχή της:
-Θέε μου κάνε με σε παρακαλώ ένα δικό σου τσοπάνο με σπλαχνικό στα λογικά σου πρόβατα.

Από μακριά αγνάντεψε το αγαπημένο της χωριό την Αμυγδαλιά φέρνοντας στο μυαλό της χαρά και ερωτηματικά.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Σταθμός β’ : « Η Διάνα, το σχολειό, τα παιδιά και η Αμυγδαλιά»

Η Διάνα συνεχίζει να δουλεύει μέσα κι έξω απ’ το σχολείο χωρίς ανάσασμα. Γι’ αυτό δεν άργησαν να γεμίσουν τα παράθυρα γλάστρες και ο κήπος λουλούδια. Και ανάμεσα σ’ όλα αυτά μια ολοζώντανη λουλουδένια ζωγραφιά εκείνη της Διάνας με τα παιδιά. Μαζί τους πολλές από τις ελεύθερες ώρες της περιδιάβαινε τους δρόμους στο χωριό και γύρω απ’ αυτό, συζητώντας μαζί τους απλά και αγαπητικά σαν μάνα με παιδιά.
 Ιδιαίτερη εντύπωση είχε κάνει στην Διάνα εκείνη η λαχτάρα των θηλυκών προβάτων που έτρεχαν το βραδάκι από την βοσκή βελάζοντας για να συναντήσουν το συντομότερο τα μικρά τους πεινασμένα ολημερίς παιδιά τους και να τα ταίσουν. Έπειτα ώρες ολόκληρες μιλούσαν για την υπακοή και την τάξη των μελισσών, την εργατικότητα των μερμηγκιών, την νοημοσύνη των χελιδονιών αλλά και την αμεριμνησία των τζιτζικιών. Άλλοτε πάλι απολάμβανε μαζί τους τ’ απαλά δειλινά, τα φεγγαρόλουστα βραδινά και τις κατακόκκινες ανατολές. Με όλα αυτά και με άλλα πολλά επιθυμούσε η Διάνα να τα φέρει κοντά στην φύση και την αγάπη του Δημιουργού της. Μα και για κάτι άλλο πιο ουσιαστικό. Να τα κάνει να αγαπήσουν τον τόπο τους και να μείνουν για πάντα εκεί. Μα και αν απλώσουν κάποια τα κλαδιά τους μακριά να μην λησμονήσουν την Αμυγδαλιά: το δέντρο που τους χάρισε τους πρώτους χυμούς τους.
Ακόμη με τις συγκεντρώσεις προσπαθούσε να φέρει τους γονείς πιο κοντά στα παιδιά και τα προβλήματά τους. Αλλά και τις νέες προσπαθούσε να τις βοηθήσει να επιτύχουν στην ζωή τους σαν σύζυγοι και μητέρες. Ίσως όλες εκείνες οι προσπάθειες της Διάνας φαίνονται υπερβολικές. Όμως ήταν άλλες εκείνες οι εποχές. Οι άνθρωποι τότε δεν είχαν βγει έξω από το χωριό τους, οπότε οι εμπειρίες της ζωής τους. Ήταν ελάχιστες και τα εφόδιά τους λιγοστά. Γι’ αυτό και οι επισκέψεις της Διάνας στα σπίτια τους ήταν καλοδεχούμενες και οι καλοπροαίρετες συμβουλές της ευπρόσδεκτες. Για τον λόγο αυτό η Διάνα ήταν αγαπητή σε μικρούς και μεγάλους. Αλλά και με χαρά έτρεχαν στις εκδηλώσεις και εορτές του σχολείου οι οποίες τους έμεναν αξέχαστες.

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Σταθμός γ’ : « Η Διάνα αποχαιρετά τα σχολικά της χρόνια που πέταξαν σαν τα χελιδόνια»

Αυτή περίπου ήταν η ζωή της Διάνας στην Αμυγδαλιά.
 Ο ένας χρόνος έδινε την θέση του στον άλλον και εκείνος αντέγραφε τον προηγούμενο σε κέφι και δράση. Έτσι λοιπόν κύλησαν πέντε (5) ολόκληρα χρόνια.
 Αγάπησε πολύ την Αμυγδαλιά και τα παιδιά. Θα ήθελε λοιπόν να μείνει περισσότερο. Νόμιζα ότι ήλθε χθες και να! Τώρα ετοιμάζεται να φύγει και ετοιμάζεται να φύγει για άλλη περιοχή. Για άλλα σχολεία.
 Φεύγει και αφήνει πίσω της τα πιο όμορφα και δροσερά της χρόνια. Το καλύτερο κομμάτι της ζωής της, παίρνοντας μαζί της αναμνήσεις γλυκές και πικρές.
 Άλλαζε λοιπόν περιβάλλον και σχολείο και ζωή....
Τώρα οι ώρες της περνούν διαφορετικά με τους άλλους συναδέλφους. Ευχάριστα; Και ναι και όχι. Είναι ευχάριστο να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους με κοινούς στόχους και προβλήματα. Όμως η αρμονική συνεργασία έχει ανάγκη και από πολλές υποχωρήσεις τις οποίες θυμάται η Διάνα τα κατοπινά χρόνια....

 Εκείνο όμως που αληθινά αρχίζει να στεναχωρεί την Διάνα είναι το ότι χάνει σιγά σιγά την πρώτη της φλόγα και ορμή. Υπάρχει διάθεση, αλλά η σωματική της δύναμη όλο και υποχωρεί. Να! Δεν μπορεί τώρα να τρέξει με τα παιδιά στα διαλείμματα. Να παίξει μαζί τους το σχοινάκι και την μέλισσα.
 Οι λευκές τρίχες στα μαλλιά της όλο και πληθαίνουν. Όμως έχει όπλο της την πείρα και ζεσταίνει τα παιδιά με την πνευματική της ακτινοβολία.
 Τριανταπέντε (35) ολόκληρα χρόνια φτερούγησαν και χάθηκαν στον ωκεανό της αιωνιότητας. Και το έγγραφο του διορισμού αντικατεστάθη με εκείνο της παραιτήσεως.
 Ο ήλιος της ζωής έγειρε...
Η Διάνα με το χαρτί στα χέρια αναπολεί τα περασμένα. Κοιτάζει πίσω τον δρόμο της ζωής και δεν μπορεί να πει πως είναι απολύτως ευχαριστημένη. Έκανε αρκετά. Θα μπορούσε όμως να κάνει περισσότερα. Θα έπρεπε ασφαλώς ν’ αποφύγει και αρκετά λάθη. Πώς ήθελε αλήθεια να γίνει πάλι δασκάλα! Ν’ αρχίσει από την αρχή. Ήθελε μαζί με την αγάπη της στην αποστολή της να έχει και την πείρα. Μακάρι να μπορούσε να βρεθεί ψηλά. Η φωνή της δυνατή να γίνει πιστευτή απ’ όλους. Πώς δεν υπάρχει ομορφότερος δρόμος από εκείνον της δασκάλας. Δίνει νόημα στην ζωή και περιεχόμενο. Όσο και αν προσπαθήσει ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να επιτύχει μεγαλύτερη τιμή από τον τίτλο του δασκάλου και να μπορεί να λέει και αυτός στον ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΤΕΡΑ:
 «Ους δέδωκας μοι εφύλαξα αν» τα παιδιά που μου έδωσες τα πρόσεξα.

Διαβάστε περισσότερα...

25η Μαρτίου στο Καστρί (Βίντεο)

Διαβάστε περισσότερα...

25η Μαρτίου στο Καστρί

Με δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Ηρώων, ποιήματα, τραγούδια, παρέλαση και παραδοσιακούς χορούς από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου και με σύμμαχο τον καλό καιρό το Καστρί τίμησε την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Συγχαρητήρια στα παιδιά και ένα μεγάλο μπράβο στη δασκάλα Θωμαίς Ψαρολόγου για την άψογη οργάνωση της γιορτής.

Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΟΧΩΡΙΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο Σύλλογος Καστριτοχωριτών Αττικής επειδή δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει Γ.Σ στις 17 Μαρτίου, λόγω έλλειψης απαρτίας, αποφάσισε η επόμενη Γενική Συνέλευση με θέμα : "τον απολογισμό του απερχόμενου Δ.Σ. και  αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. " να πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 7 Απριλίου 2019 και ώρα 6:00 μ.μ στα Γραφεία της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, Οδός Τζώρτζ 9, Πλατεία Κάνιγγος.

Το Δ.Σ κάνει έκκληση σε όλους τους Καστριτοχωρίτες της Αττικής για την ενεργή συμμετοχή τους στην Γενική Συνέλευση και γενικότερα στις δράσεις του Συλλόγου.

Διαβάστε περισσότερα...

Έφυγε ο Χρήστος Μπαζιάνος

Ένας ωραίος Καρατουλόγαμπρος, ο  Χρήστος Μπαζιάνος, έφυγε χθες βράδυ, πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών.

Ο Χρήστος γέννημα θρέμμα Περδικοβρυσιώτης, από νεαρή ηλικία βρέθηκε μετανάστης στην Αμερική όπου εργάστηκε σκληρά και πρόκοψε.

Στο Σικάγο, το 1960 παντρεύτηκε με την πανέμορφη Καρατουλιάνα  Μαγδαληνή Μπακούρη και από το γάμο τους απέκτησαν τρία εξαιρετικά κορίτσια: την Ντέμπη, την Τζοένη και την Χρύσα.

Στα τέλη τις δεκαετίας του 60 η οικογένεια επέστρεψε στην Ελλάδα  και εγκαταστάθηκε για έξι περίπου χρόνια στο χωριό μας για να μετακομίσει αργότερα,  το 1973 και να εγκατασταθεί στην Αθήνα όπου διαμένει μέχρι και σήμερα.

Ότι και να πει κανείς για τον Χρήστο είναι λίγο. Καλός οικογενειάρχης, ευγενής και ευπροσήγορος άνθρωπος, καλοσυνάτος και πάντα  χαμογελαστός  είχε να πει έναν καλό λόγο για όλους και για αυτό είχε μόνο φίλους και  ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο χωριό μας αλλά και σε όλα τα Καστριτοχώρια.

Αύριο Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2019 στις 12:00 το μεσημέρι,  συγγενείς και φίλοι θα ξεπροβοδίσουν τον Χρήστο στο τελευταίο του ταξίδι από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Περδικόβρυση.

Στη σύζυγο Μαγδαληνή, στα παιδιά και στα δύο εγγόνια του Χρήστου Μπαζιάνου, θερμά συλλυπητήρια και ο Καλός Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.

Ο Χρήστος Μπαζιάνος με την αγαπημένη του Μαγδαληνή
στο πανηγύρι του χωριού μας το 2010

Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται στην αρχική μας σελίδα. Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το "Διαβάστε περισσότερα".

Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΟΧΩΡΙΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (Kυριακή 17/3)

Μετά από απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής, την Κυριακή 17 Μαρτίου 2019 και ώρα 11:00 το πρωί, συγκαλείται ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του Συλλόγου στα Γραφεία της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, Οδός Τζώρτζ 9, Πλατεία Κάνιγγος. 

Σκοπός της Συνέλευσης είναι ο απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ. και οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. 

Παρακαλούνται όλοι, αλλά κυρίως οι νέοι όπως παραβρεθούν στην εν λόγω Συνέλευση, έτσι ώστε να συνεχίσουμε όλοι μαζί το έργο του Συλλόγου.

 Με εκτίμηση 

 Το Δ.Σ. του Συλλόγου 

Διαβάστε περισσότερα...

Σε εξέλιξη οι εργασίες στο σχολείο μας

Συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς οι εργασίες αποκατάστασης του Δημοτικού Σχολείου με στόχο τη μετατροπή του σε χώρο πολιτισμού,.

Σύμφωνα με σημερινή ενημέρωση από το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού μας Συλλόγου "Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ", που έχει την ευθύνη για την αποπεράτωση του έργου, στην παρούσα φάση προβλέπονται να ολοκληρωθούν τα εξής :

α) η αποξήλωση, η συντήρηση (αμμοβολή) και επανατοποθέτηση της περιμετρικής μαρμάρινης γρυπίδας καθώς και η αμμοβολή όλων των μαρμάρινων στοιχείων που υπάρχουν στο κτήριο (γωνιόλιθοι, πρεβάζια παραθύρων κ.λ.π.)

 β) η κατασκευή περιμετρικά οπλισμένου σενάζ

γ) η ολοκλήρωση του εξωτερικού σοβά (τελευταίο χέρι με άμμο θαλάσσης) και

δ) η κατασκευή σκεπής.

 Με τις εργασίες αυτές, ολοκληρώνεται η Β' Φάση κατασκευής και αναμένουμε την έγκριση από τον "ΠΑΡΝΩΝΑ Α.Ε." για την συνέχιση και ολοκλήρωση των εργασιών. 

Επίσης σε αυτή τη φάση κατασκευής, τοποθετήθηκαν πρόσφατα  οι ψευτόκασες των κουφωμάτων από συνεργείο που μας υπέδειξε η ΕΤΕΜ, η οποία θα διαθέσει δωρεάν τα υλικά για τα κουφώματα.

Για μια ακόμα φορά ένα μεγάλο μπράβο  στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού μας Συλλόγου και ιδιαίτερα  στον Πρόεδρο Γιάννη Παναγιωτούρο, που σηκώνει το κύριο βάρος της υλοποίησης του έργου αλλά και στον βασικό χορηγό της όλης προσπάθειας και εξαίρετο συμπατριώτη μας Δημήτρη Λογοθέτη.

Διαβάστε περισσότερα...

Πορεία μιας παλιάς δασκάλας σε τρεις σταθμούς

Της Καστριτισσας δασκάλας Αρετής Καβάσσαλη – Αναστασοπούλου

Α’ Σταθμός απ ’το όνειρο και της πορεία στο διορισμό και την Αμυγδαλιά. 

 Το κουδούνι της πόρτας ξαφνιάζει την Διάνα. Ο ταχυδρόμος της δίνει ένα ασυνήθιστο φάκελο. Μετά από ένα γρήγορο ευχαριστώ πολύ με χέρια τρεμάμενα από την ταραχή που της έφερε η χαρούμενη υποψία το άνοιξε. Και ναι! Δεν ξεγελιέται… της φέρνει τον διορισμό της. Ένα ευχαριστώ Θεέ μου της βγαίνει από το φυλλοκάρδι της και σωριάζεται στο διπλανό καναπέ. Για πολλή ώρα μένει να συλλογιέται και να χαίρεται. Να κλαίει και να γελάει. Το όνειρο με το τώρα μπερδεύονται στο μυαλό της. Όλο της το είναι πλημμυρίζει από πρωτόγνωρα γλυκά αισθήματα. Το νέο της χωριό το λένε Αμυγδαλιά.

Μετά τους πανηγυρισμούς και τις πρώτες συγκινήσεις αρχίζει να σκέφτεται για το ταξίδι. Αν και οι ετοιμασίες αυτές έχουν αρχίσει από πολύ νωρίς. Από την πρώτη Δημοτικού και Γυμνασίου. Εκείνη όμως η αχειροποίητη βαλίτσα του μυαλού της έφερε κάποια στεναχώρια. Είναι αρκετά φτωχή. Σαν παιδί της κατοχής και της ανέχειας όπως άλλωστε και τα 23 παιδιά που απεφοίτησαν από την 8η τάξη του 8τάξιου Γυμνασίου δεν είχαν την δυνατότητα για περισσότερα. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δύο χρόνια όλα και όλα. Τι να προφθάσεις να μάθεις. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με κείνο της καρδιάς. Εδώ υπάρχει κάτι σπουδαίο: Να δοθεί στο παιδί Χριστός και Ελλάδα! Και επειδή αυτό είναι στην καρδιά, είναι πηγαίο χρειάζεται μόνο ένα θέλω και γίνονται θαύματα. Άλλωστε τότε βοηθούσε και η πολιτεία στην επίτευξη του σκοπού αυτού. Έπειτα τα παιδικά μάτια, επειδή ο Θεός μαζί με τα λουλούδια και τον έναστρο ουρανό τα άφησε στον Αδάμ έξω από τον παράδεισο για παρηγοριά έχουν απλήρωτη αξία. Έτσι με προσοχή θα προσπαθήσει να μην γίνει αφορμή να τσαλακωθεί ποτέ η παιδική ψυχή. Για τα υπόλοιπα θα προσπαθήσει ν’ ανταποκριθεί αφού υπάρχουν και βοηθητικά βιβλία.Τις υπόλοιπες μέρες βάλθηκε να ετοιμάσει τα προσωπικά της χρειαζούμενα.

 Και η μέρα του ταξιδιού έφτασε. Επρόκειτο να ταξιδέψει και με πλοίο. Σε ορισμένη μέρα και ώρα μαζί με τους άλλους ταξιδιώτες με τις βαλίτσες στο χέρι και αυτοί. Και νάτη τώρα στο κατάστρωμα αγναντεύει την απεραντοσύνη της θάλασσας. Αισθάνεται τόσο όμορφα καθώς το πρωινό μαγιάτικο αεράκι της χαϊδεύει το πρόσωπο. Όπως πολλές φορές κάνει όμορφη παρέα με τον εαυτό της. Ο νους της ανερώτητα τρέχει εδώ και εκεί. Για μια στιγμή σκάλωσε σε κάτι ζωντανό και δυνατό. Αντικρίζει κάπου στο βάθος του χρόνου την πρώτη της δασκάλα. Την κυρία Βασιλική. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη. Όμως μαζί της ήταν πολύ καλή και γι’ αυτό την αγάπησε πολύ και τώρα ακόμη και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Θυμάται πολλές φορές το βλέμμα της να πέφτει πάνω της με μια παιδική τρυφεράδα. Άλλοτε πάλι την χάιδευε με το γλυκό της χαμόγελο. Και τότε εκείνη έτρεχε να βρει τρόπο να κουρνιάσει κοντά της και αμέσως ένιωθε ανάλαφρα, όμορφα. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός που η μανούλα της είχε φύγει για τον ουρανό. Ίσως γι’ αυτό θέλησε να γίνει σαν εκείνη και να σκορπά χαρά σ’ όλα τα παιδιά. Όμως στην πορεία της κόβονταν τα φτερά και ήταν πάντα στεναχωρημένη. Μα πώς να σε στείλω παιδί μου στο Γυμνάσιο της αντίτεινε ο πατέρας της θλιμμένα. Πώς να σε στείλω παιδί μου αφού δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Πώς ν’ αφήσω ένα παιδί μακριά μου αφού τόσους μήνες λείπουμε από το Άστρος στο Καστρί. Όμως τί τα θες, πάντα γίνονται θαύματα. Η κλαψιάρικη επιμονή η δικιά της, το μεγάλο ενδιαφέρον της δασκάλας της και η αδυναμία που της είχε ο πατέρας της ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια και νάτην με τον διορισμό στο χέρι. 

Και ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσει τα μαθητικά της χρόνια, τους δασκάλους, την κυρία Βασιλική, τους καθηγητές και την μαθητική ζωή.  Βρίσκεται στο κατώφλι του Α’ σταθμού της διδασκαλικής της πορείας. Μακάρι να φανεί συνεπής στις υποσχέσεις που είχε δώσει στον εαυτό της. Το πλοίο ξένο σε ό, τι συμβαίνει στο μυαλό και την καρδιά της Διάνας συνεχίζει το δρόμο του και κάποτε φθάνει στο λιμάνι. Με την βαλίτσα στο χέρι βρίσκεται στην προκυμαία. Για μια στιγμή την πλησιάζει ένας άγνωστος.
- Μήπως είσθε η Διάνα Χρονοπούλου;
-Μάλιστα του συστήθηκε εκείνη καλοσυνάτα.
- Είμαι ο Πέτρος Γεωργίου έρχομαι εκ μέρους του κ. Προέδρου της κοινότητας για να σας εξυπηρετήσω. Έχω φέρει και το άλογο.
- Ευχαριστώ πολύ, τον ευχαρίστησε καθώς εκείνος άπλωνε το χέρι του παίρνοντας του την βαλίτσα της.

 Πάνω στο κόκκινο άλογο η Διάνα παρατηρούσε το άγνωστο για εκείνη τοπίο.
- Θέλω να μάθω κύριε Πέτρο για τα παιδιά που τ’ αγάπησα πριν τα γνωρίσω και για το καινούριο μου χωριό την Αμυγδαλιά που το νιώθω πια δικό μου.
Μεταξύ άλλων της είπε με φανερή ικανοποίηση εκείνος λεπτομέρειες για το καινούριο σχολείο που έχει γίνει στο χωριό με χρήματα του Ελληνοαμερικάνου Παύλου Παπαδόπουλου. Είμαστε και ( για να συμπληρώσει ) πολύ χαρούμενοι που ήλθατε και θα έχουν τα παιδιά την δική τους δασκάλα. Έτσι θα πάψει η ταλαιπωρία του πήγαινε έλα στο διπλανό χωριό των παιδιών και των γονέων.

 Ο ήλιος εν τω μεταξύ σιγά σιγά χάνεται πίσω από το βουνό απλώνοντας στην θάλασσα τα χίλια χρώματά του που κρύβει η ασύλληπτη ομορφιά του. Γύρω πλανιέται μια μυρωμένη απαλάδα. Μερικά προβατάκια βοσκούν αμέριμνα θυμίζοντας στην Διάνα κάτι άλλα που περιμένουν τον δικό τους τσοπάνη. Και μια θερμή ευχή βγαίνει από την ολόχαρη ψυχή της:
-Θέε μου κάνε με σε παρακαλώ ένα δικό σου τσοπάνο με σπλαχνικό στα λογικά σου πρόβατα.

 Από μακριά αγνάντεψε το αγαπημένο της χωριό την Αμυγδαλιά φέρνοντας στο μυαλό της χαρά και ερωτηματικά.

συνεχίζεται...

Διαβάστε περισσότερα...

Σε εξέλιξη το έργο προσωρινής αποκατάστασης του δρόμου Καστρίου- Αγίου Πέτρου

Μετά την  υπογραφή των σχετικών συμβάσεων από τον συμπατριώτη μας Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη για την προσωρινή αποκατάσταση του δρόμου Καστρίου- Αγίου Πέτρου, ο οποίος  έχει υποστεί τεράστιες ζημιές από τις πρόσφατες κακοκαιρίες, ο εργολάβος ανέλαβε ήδη υπηρεσία και τα έργα βρίσκονται σε εξέλιξη.

Κατόπιν επικοινωνίας που είχαμε πριν από λίγο με την Περιφέρεια Πελοποννήσου ενημερωθήκαμε ότι - καιρού επιτρέποντος- τα έργα αναμένεται να ολοκληρωθούν στις αρχές της επόμενης εβδομάδος για να ανοίξει ο δρόμος  ενώ.... με εντατικούς ρυθμούς προχωράει και  η μελέτη η οποία θα δώσει την οριστική λύση στο ζήτημα.

Οι φωτογραφίες είναι της Νειλίας Αρφάνη την οποία και ευχαριστούμε

Διαβάστε περισσότερα...

Βίντεο από το Αντάμωμα 2019 του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής

Το φωτορεπορτάζ  από το αντάμωμα είναι εδώ

   

Διαβάστε περισσότερα...

Στο Αντάμωμα 2019 του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής

Την Κυριακή στις 17/02/2019 ο Σύλλογος Καστριτοχωριτών Αττικής πραγματοποίησε το ετήσιο αντάμωμα με τα μέλη του στο πλαίσιο της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Συμπατριώτες και φίλοι του συλλόγου  συγκεντρώθηκαν στο Μοσχάτο στην ταβέρνα "ΕΝ ΜΟΣΧΑΤΩ" και αντάλλαξαν ευχές με φαγητό, κρασάκι, γλυκά και χορό. Tην εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους αγαπημένοι συμπατριώτες και φίλοι των χωριών μας, ανάμεσα στους οποίους... ο βουλευτής Αρκαδίας  Κώστας Βλάσης, η Καστρίτισσα πολιτευτής Αρκαδίας Εύη Τατούλη, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Καστρίου Χρήστος Κόκκωνας, ο πρώην Πρόεδρος του Καστρίου Βασίλειος Τατούλης και οι πρώην Πρόεδροι του Συλλόγου Καστριτοχωριτών Αττικής Παναγιώτα Λαμπίρη και Παναγιώτα Χαλούλου.

 Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κλήρωση δώρων, πολλών εκ των οποίων δόθηκαν υπό την ευγενική χορηγία επιχειρηματιών συμπατριωτών μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο εκφράζει τις ευχαριστίες του σε όλους και όλες που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και ζητά την κατανόηση για τυχόν αδυναμίες στην εξυπηρέτηση αφού η προσέλευση ξεπέρασε το αναμενόμενο.

Και εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να συγχαρούμε τον Πρόεδρο του Συλλόγου Γιάννη Κωνσταντέλλο και τα  μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για την επιλογή του όμορφου χώρου και την έννοια τους να φροντίσουν όλους τους καλεσμένους.

Διαβάστε περισσότερα...