Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018

Τα πανηγύρια στο Καστρί σε μια άλλη εποχή

Το ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων στο Καστρί

Θυμάται, αναπολεί και γράφει η Αρετή Καβάσαλη Αναστασοπούλου 

Κάποτε στο Καστρί όπως σε όλα τα χωριά οι ευκαιρίες για ψυχαγωγία ήταν σπάνιες ειδικά για τις γυναίκες. Γι αυτό οι άνθρωποι περίμεναν αυτές τις ψυχικές ανάσες με λαχτάρα τις βίωναν έντονα.

 Των Αγίων Αποστόλων 29-30 Ιουνίου άρχιζε επίσημα το καλοκαίρι. Χαρίζοντάς τους τα πανηγύρια του. Τότε τα κορίτσια ... έραβαν 1-2 φορεματάκια και μαζί με τις αρραβωνιασμένες περίμεναν να βγουν να φανούν να ξεδώσουν.

 Και έρχεται η 1η Ιουλίου φέρνοντας μαζί του το πρώτο πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων. Το εκκλησάκι από πολλές μέρες πριν έχει γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος και της αγάπης μεγάλων και μικρών και κυρίως των κοριτσιών. Μέσα έξω πεντακάθαρο και στολισμένο με λουλούδια. Σημαιούλες κυμάτιζαν σχηματίζοντας γιρλάντες μεγάλες και μικρές. Ο εσπερινός γινόταν απλά. 

Ανήμερα της εορτής το χωριό φορούσε τα γιορτινά του και έπαιρνε την ανηφόρα για το πολυσέβαστο εξωκλήσι. Προτού ο ήλιος στείλει τα πρώτα του φωτεινά χαμόγελα γέμιζαν τα φειδωτά και κρυμμένα κάτω από το καταστόλιστο αγκαθόβατο δρομάκι από πολύχρωμες χαρούμενες φιγούρες. Οι ανήμποροι και τα μικρά παιδιά ανεβασμένα στα ζώα προχωρούν καμαρωτοί. Ακολουθούν οι υπόλοιποι φορώντας τα γιορτινά τους. Κάποτε πλησιάζουν στο εκκλησάκι. Τακτοποιούν κάπως τα ζώα προχωρούν και φτάνουν.

Το εσωτερικό του Ναΐσκου των Αγίων
Αναργύρων στο Καστρί
 Στην είσοδο τους υποδέχονται οι άγιοι με αγάπη και εκείνοι προσφέρουν τα δώρα της καρδιάς τους: πίστη, αφοσίωση, ευλάβεια. Αλλά και το πρόσφορο, το νάμα και το λιβάνι. Και ζητούν ελπίδα και δύναμη. Προσκυνούν, ανάβουν το κερί τους και παίρνουν μια θέση μέσα ή έξω απ΄ την εκκλησία. Παντού υπάρχει απόλυτη ησυχία. Και η Λειτουργία προχωρεί. Κάποτε φτάνει στο τέλος της. Με το αντίδωρο στο χέρι και δύναμη στην καρδιά, όλο εκείνο το μελισσολόι ξεχύνεται στον περίβολο της εκκλησίας. Φωνές χαράς ακούγονται, χαρούμενες αγκαλιές ανοίγονται. Οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Τα φιλόξενα δένδρα περιμένουν τριγύρω. Τα καταπράσινα κλαδιά τους ανοίγουν την δροσερή αγκαλιά τους και περιμένουν.

 Και κείνοι παρέες παρέες από συγγενείς και φίλους στρώνουν πάνω στο ολοπράσινο χαλί υφαντές πλουμιστές κουβέρτες και κάθονται κατάχαμα ή σε πέτρινα καθίσματα. Στην συνέχεια ανοίγουν οι χειροποίητες πετσέτες και οι γυναίκες τοποθετούν πάνω τους τις ετοιμασίες τους. Τα κεφτεδάκια, το τυρί, τ’ αυγά, το κρέας και τα φρούτα. Ο καθένας βρίσκει μια θέση και βολεύεται. Όλοι αδιαμαρτύρητα και χαρούμενα.

 Η ρεματιά από κει ψηλά και η φυλλωσιά των δένδρων χαρίζουν το δροσερό αεράκι, το μυρωμένο με την ανάσα των λουλουδιών που δροσίζει και ξεκουράζει τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα. Τ’ αηδόνια και τα άλλα πουλάκια κάνουν ό,τι μπορούν για να ψυχαγωγήσουν τους υψηλούς επισκέπτες των. Αλλά και τα τζιτζίκια με το μονότονο τζι τζι διαλαλούν τον ερχομό του ολόλαμπρου καλοκαιριού. Όλα είναι τόσο όμορφα και ευλογημένα εκεί πάνω και χαρίζουν μια ξεχωριστή ευφορία σε όλους. Ακολουθεί το υπαίθριο γεύμα με αστεία πειράγματα και γέλια. Το κρασάκι και η παρέα δημιουργούν μαζί με το υπέροχο περιβάλλον όρεξη για τραγούδι και χορό. Και όλα είναι δικά τους και απλήρωτα. Τραγουδούν με την καρδιά τους και χορεύουν όσο θέλουν και μπορούν. Κάποτε κουράζονται και οι γεροντότεροι, γέρνουν το κεφάλι σε κάποια πέτρα και λαγοκοιμούνται.

 Το απόγευμα όλοι στον κοινό χορό στο προάυλιο του ναού με καστρίτικη υπέροχη ορχήστρα. Οι οργανοπαίχτες δέχονται με χαρά τα χρήματα που τους ρίχνει ο πρώτος του χορού. Οι απ’ έξω παρακολουθούν και σχολιάζουν. Όλοι δέχονται το μερίδιό τους απ’ την κοινή εκδήλωση του πανηγυριού. Οι νέοι δίνουν με τα μάτια ή το πιάσιμο του χεριού στο χορό και σπέρνουν την σιωπηλή ελπίδα. Παλιά όμορφα καρδιοχτύπια.

 Το βραδάκι όλοι κουρασμένοι παίρνουν το δρόμο του γυρισμού για το Καστρί και τα γύρω χωριά. Μερικοί νέοι τραγουδώντας συνεχίζουν το κέφι. Ας παν να δουν τα μάτια μου πώς τα περνάει η αγάπη μου… Ήταν όλοι γεμάτοι εντυπώσεις.

Του χρόνου πάλι.

Και τώρα; Ω τώρα στην εποχή μας τί αλλαγή!!!

Στην εορτή δεν προηγείται η θεία λατρεία και να ακολουθήσει η αγάπη και η ψυχαγωγία. Αλλά προπορεύεται από την παραμονή προγραμματισμένη και προπληρωμένη ορχήστρα και η διασκέδαση από μερικούς συνεχίζεται μέχρι το πρωίας. Έτσι η καμπάνα βρίσκει πολλούς ανήμπορους να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για την Θεία Λειτουργία. Και να ‘ταν μόνο αυτό;;; Το καημένο το εκκλησάκι μας κάποια άλλη φορά αναγκάζεται ν’ ανεχθεί εκδηλώσεις ξένες προς τον ιερό και αγιασμένο τόπο του. Και σιωπηλά διαμαρτύρεται. Ευλογημένοι χριστιανοί δεν υπάρχει άλλος χώρος σ’ αυτόν τον πανέμορφο τόπο; Και κάτι ακόμη με αγάπη. Όπως τρέχουμε στις κραυγές της αγωνίας σας και σας βοηθάμε όταν κινδυνεύετε από τα κύματα της τρικυμισμένης θαλάσσιας ζωής, έτσι παρακαλούμε και σας όταν βρίσκεστε στα ηλιόλουστα ή φεγγαροφώτιστα ακρογιάλια της χαράς και της ηρεμίας, να μας δείχνετε σεβασμό και αγάπη. Και τούτο για δικής σας αρχοντιά και λεβεντιά.

Άντε και του χρόνου καλύτερα.

Αρετή Καβάσαλη Αναστασοπούλου
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

Βίον ανθόσπαρτον για τον Αντώνη και την Εύη

Ένας έρωτας που κρατάει χρόνια  ευλογήθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου. Ο λόγος για τον  Αντώνη Μωραίτη και την συμπατριώτισσά μας Εύης Κωνσταντέλλου που  από το απόγευμα του Σαββάτου, 9 Ιουνίου, είναι σε κοινή πορεία ζωής με τις ευλογίες της εκκλησίας μας.

Το μυστήριο που ευλόγησε ο θείος της Εύης, Ιερέας Δημήτριος Κωνσταντέλλος έγινε στο γραφικό εκκλησάκι του Κτήματος Μπραιμνιώτη στην περιοχή της Βάρης Αττικής παρουσία εκατοντάδων συγγενών και φίλων των οικογενειών του γαμπρού και της νύφης ενώ να σημειώσουμε ότι η μία εκ των δύο κουμπάρων του ζευγαριού ήταν η παιδική φίλη της Εύης και συμπατριώτισσά μας Δήμητρα Λογοθέτη.

 Ακολούθησε η γαμήλια δεξίωση στον ειδυλλιακό χώρο του Κτήματος με  γλέντι και χορό που κράτησε ως τις πρωινές ώρες.

Τις  ολόθερμες ευχές μας στον Αντώνη και την Εύη για υγεία, ευτυχία και μακροημέρευση.








































Διαβάστε περισσότερα...