(Mε αρκετή καθυστέρηση, αφού έχουν περάσει σαράντα περίπου μέρες από το Πάσχα δημοσιεύουμε σχετικό κείμενο της Καστρίτισσας δασκάλας Αρετής Καβάσσαλη – Αναστασοπούλου)
Και μόνο στο
άκουσμα της λέξεως "Λαμπρή"
αναγαλλιάζει
κάθε ανθρώπινη ψυχή
καθώς
προβάλλει από το θάμπος της παιδικής ζωής
από κάποια
απόμακρη αγαπημένη εποχή.
Μυρωμένη με
ρόδα, το λιβανοτό την πασχαλιά
Το φως των
καντηλιών λιγοστό. Και απόλυτη σιγή.
Και ξαφνικά. "Δεύτε λάβετε Φως" από του παπά Βαγγέλη τη μελλοδική φωνή
Και οι
αναμμένες λαμπάδες τα πάντα γύρω λαμπαδιάζουν
Και οι
καρδιές γεμίζουν Άγιο Φως. Τα πρόσωπα λάμπουν
Και όλοι
μαζί τον παιάνα της Αναστάσεως ψάλλουν
"Χριστός
Ανέστη" Οι καμπάνες το αναστάσιμο μήνυμα σκορπίζουν
χαρά και ελπίδα απλόχερα παντού χαρίζουν.
Και τα
αηδόνια της εποχής "Χριστός Ανέστη" ψάλλουν 100 φορές πάλι και πάλι
Και ούτε
μικρό παιδί ή γέρος δείχνει να κουράζεται
ώσπου ο
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με τη θεόδοτη στο τέλος ευχή
χύνει βάλσαμο σε κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Μετά τη
θεσπέσια λειτουργία κοινωνούν όλοι. Μικροί μεγάλοι ευλαβικά
και ξέχειλοι
από του Χριστού την ανεκλάλητη χαρά
Γυρνούν
πασίχαροι με το Άγιο Φως στα σπιτικά
με τον
λαμπάδων το ανέσπερο Φως
κατεβάζουν στη γη τον έναστρο ουρανό
Και αρχίζει
το αθάνατο ελληνικό γιορτάσι
με τα
κλαρίνα, τα βιολιά στην ανθισμένη πλάση
τρώνε,
γλεντούν και χαίρονται. Το στήνουν στο χορό.
Στο αλώνι της εκκλησίας. Σε κάθε σπιτικό.
Στην εποχή
μας όμως το αναστάσιμο σκηνικό
έχει γίνει
δυστυχώς πολύ διαφορετικό.
Με το πρώτο
"Χριστός Ανέστη" περνάει το σύνθημα για γυρισμό.
Ανάβουν πολλοί την λαμπάδα τους για το καλό,
Και τρέχουν
στο σπίτι της πολύ βιαστικοί
μήπως η
(κυρία) μαγειρίτσα έπαψε να είναι ζεστή!!!
Άντε και του
χρόνου με το καλό.
Και Ανάσταση
με θεσπέσια λειτουργία και ΧΡΙΣΤΟ
