Στο κλίμα των κοινοτικών εκλογών

Και οι μέρες προχωρούν και οι εκλογές πλησιάζουν.

Όμως οι ψηφοφόροι αδιαφορούν για την πρεμιέρα ενός ανούσιου έργου που έχει ξαναπαιχτεί στην Καστρίτικη σκηνή χωρίς να φέρει κάποια όμορφη αλλαγή. Κάτι βαθύτερο όμως καίει την ψυχή του όπου γης Καστρίτη. Είναι η εμφάνιση εκείνου του κρυμμένου θησαυρού που δεν λέει να φανεί για ν’ αλλάξει την όψη του τόπου και να ομορφύνει την ζωή των Καστριτών. Γιατί άραγε τόσο πολύ αργεί; Ποιος επιτέλους θα δώσει απάντηση σ’ αυτή την συνεχιζόμενη αγαπητική προσμονή στο ταλαίπωρο Καστρί; Αλλά και η παραμονή του Καστρίτη στον τόπο του δεν τον ευχαριστεί όπως κάποια άλλη εποχή. Και αυτό γιατί όπου και να πέσει η ματιά του το Καστρί τον πληγώνει.

 Το Γυμνάσιο Λύκειο το πνευματικό στολίδι της ευρύτερης περιοχής το όνειρο και το όραμα τόσων χρόνων, που αποχτήθηκε με τον ιδρώτα και το αίμα τόσων εκλεκτών ντόπιων και ξενιτεμένων για διάφορους λόγους έπαψε να φωτίζει. Θα μπορούσε όμως να σκορπά το φως του ακόμα ή με διαφορετικό τρόπο. Όμως έπεσε θύμα της αδιαφορίας των υπευθύνων. Δυστυχώς.

 Αλλά και ο υγειονομικός σταθμός που για χρόνια λειτουργούσε τέλειο αγροτικό νοσοκομείο τώρα το δέρνει η ερημιά και η στέρηση. Ο αγροτικός γιατρός έρχεται να γράψει φάρμακα στην χάση και στην φέξη. Απλά δεν υπάρχουν τα πιο απλά που διαθέτει ένα απλό σπιτικό φαρμακείο για μια απλή περίπτωση υγείας. Υπάρχει μια νοσοκόμα για όλα και για όλους. Και το ερώτημα: Δεν υπάρχουν χρήματα; Γιατί; Ποιος θα δώσει απάντηση στο δικαιολογημένο παράπονο των απόμαχων της ζωής που έχουν απομείνει στον έρημο τούτο τόπο. Σκλήρυναν τόσο πολύ οι ανθρώπινες καρδιές; Και εκείνο το εξωτερικό πράσινο στολίδι (γκαζόν) γέμισε αγριόχορτα, ξεβλάστωσε για να του τονίζει ακόμη περισσότερο την μοναξιά του.

 Και έρχεται η αδιαφορία σε όλη της την πληρότητα και η αγνωμοσύνη σε όλη της την μεγαλοπρέπεια. Και ο λόγος για το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ του εκλεκτού ζεύγους Γεωργίου-Σοφίας Σελίμου. 

Θα χρειαστεί πολύ μελάνι για να γραφούν τα μικρά αλλά και τα μεγάλα δώρα που χάρισαν τούτοι οι σπάνιοι άνθρωποι στο Καστρί, στην Ελλάδα στο εξωτερικό και την ιεραποστολή. Και με αποδείξεις. Εκείνο όμως που δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου το χώρεσε η καρδιά τους. Έβγαλαν μέσα απ’ αυτό το σπίτι τους με τον παράδεισό του (αθηναϊκό κήπο με σπάνια άνθη, έπιπλα κήπου, πίστα, σκέπαστρο κλπ) και τα χάρισαν στην Μεγάλη τους αγάπη, το Καστρί. Ήθελαν όσο ζούσαν να το χαίρονται μαζί του. Και τα χρήματα του συμβολαίου δικά τους. Αυτοί κράτησαν μόνο την χαρά της προσφοράς. Για να γίνει αυτή μαζί με το σπίτι τους ο αβάσταχτος πόνος. Το έβλεπαν να χαροπαλεύει ανήμποροι να βοηθήσουν. Και τον παράδεισο να λεηλατείται από τα βάτα και να το μεταβάλλουν σε κόλαση. Κάποτε ένα φθινοπωρινό βραδάκι βρέθηκαν να τουρτουρίζουν από το κρύο, επειδή ο διακόπτης του καλοριφέρ τους ήταν έξω από τον δικό τους χώρο. Μετά δε από την τακτοποίηση της εκκρεμότητας ζεστάθηκε το κοκαλάκι τους. Όμως η πληγωμένη τους καρδιά έμεινε ξεπαγωμένη και τέτοια την πήραν φεύγοντας από τούτη την ζωή. Ασφαλώς θα ζεστάθηκε εκεί που υπάρχει γλυκιά θαλπωρή και ατελείωτη ΑΓΑΠΗ. Κάποτε ακούσθηκε ότι το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ήταν προβληματικό. Και το ερώτημα: Γιατί να γίνει αποδεκτό; Για να πεταχτεί μετά στον κάλαθο της εγκατάλειψης; Και είναι μικρό λάθος να παίζει κάποιος με την καρδιά του ανθρώπου και την τύχη ενός ολόκληρου χωριού;

Όμως το Καστρί βλέπει και γράφει. Αυτά τ’ άγραφα η ΠΑΡΑΔΟΣΗ θα ΖΕΙ όσο και το Καστρί. Είναι αλήθεια πως οι καιροί μας είναι κάπως περίεργοι και οι αξίες έχουν χάσει την αξία τους. Όμως τί τα θέλεις, η ΑΛΗΘΕΙΑ κατορθώνει να επιζεί. Και κάποτε θα φανεί και θα ΜΟΝΟΛΟΓΗΣΕΙ. Έχει ο καιρός γυρίσματα.

Αρετή Αναστοπούλου-Καβάσαλη 

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα σκεπή στο σχολείο μας

Συνεχίζονται οι  εργασίες αποκατάστασης του Δημοτικού Σχολείου με στόχο τη μετατροπή του σε χώρο πολιτισμού.

Αυτές τις μέρες ολοκληρώθηκε  η Β΄φάση των εργασιών που μεταξύ άλλων περιελάμβανε και την αντικατάσταση της σκεπής

Ένα μεγάλο μπράβο στον Πρόεδρο Γιάννη Παναγιωτούρο και στα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού μας Συλλόγου "Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ" που συντονίζουν τις εργασίες και βεβαίως για μια ακόμα φορά ιδιαίτερες ευχαριστίες στον σπουδαίο συμπατριώτη μας Δημήτρη Λογοθέτη που χρηματοδοτεί το έργο.

To πριν....

το μετά....

Διαβάστε περισσότερα...

ΘΩΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ

Ένα υπέροχο  ποίημα από τον ευαίσθητο συμπατριώτη μας Σπύρο Α. Κωνσταντέλλο που γράφτηκε πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες

Αφιερωμένο σε όλους τους συμπατριώτες

Διαβάστε περισσότερα...

Έφυγε η Ελένη Σπανού

Στις 11 Μαίου 2019 έφυγε, σε ηλικία 88 ετών, για το μεγάλο ταξίδι η αγαπημένη μας συμπρατριώτισσα  Ελένη Π. Σπανού .

Η κυρα Ελένη ήταν ένα  ξεχωριστός άνθρωπος της κοινωνίας του χωριού μας. Γέννημα- θρέμμα Καρατουλιάνα υπήρξε από τις πιο ωραίες γυναίκες της εποχής της αφού συνδύαζε εκτός από την  εξωτερική ομορφιά το ήθος και την καλοσύνη.

Παντρεύτηκε τον Καρατουλιάνο Παναγιώτη Σπανό και έζησαν στον Πειραιά όπου και ευτύχησαν να αποκτήσουν δυο γιους, τον Γιάννη και τον Γιώργο. Το ζευγάρι Παναγιώτη- Ελένη καλλιέργησε στα παιδιά τους εκτός από το ήθος και τις πατροπαράδοτες αξίες μας την αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδας μας,  το Καράτουλα. Τα παιδιά λάτρεψαν το χωριό και κάθε καλοκαίρι η οικογένεια επισκεπτόταν και παραθέριζε στο Καράτουλα.

Καλοσυνάτος και φιλόξενος άνθρωπος η κυρα Ελένη θα την θυμόμαστε να κάθεται στην βεράντα του σπιτιού της και με το χαμόγελο και τον καλό λόγο να προσκαλεί τους περαστικούς στο σπιτικό της για να τους προσφέρει απλόχερα την αγάπη και τα κεράσματά της.

 Στα παιδιά της Γιάννη και Γιώργο, στις νύφες Πίτσα και Μαρία, στα τέσσερα εγγόνια, στους συγγενείς και φίλους της αγαπημένης  μας Ελένης ευχόμαστε να ζήσουν και να την θυμούνται με αγάπη.

Διαβάστε περισσότερα...

Κάποιες ώρες στο Λαμπριάτικο πανέμορφο Καστρί

Απόγευμα της Ανάστασης στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού. Γλυκιά τούτη η αναστάσιμη ώρα. Είναι η ώρα της ομορφιάς και της χαράς. Είναι η ώρα που σου θυμίζει ότι μπορείς μέσα από τον απαλόθαμπο αέρα ν’ αφουγκραστείς το περπάτημα του αναστημένου Χριστού στην γη. Ω γλυκειά κρινόπλαστη της άνοιξης ώρα!

 Το χωριουδάκι μας μαζί με τα υπόλοιπα της παρέας του λουσμένα στο χρυσόφως του Απριλιάτικου δειλινού ησυχάζει πανέμορφο. Τα ξερά κλαδιά των δέντρων με το λευκό τους αίμα που φέρνει στις φλέβες τους η άνοιξη γέμισαν φύλλα και άνθη και έντυσαν εορταστικά τις Καστρίτικες βουνοπλαγιές. Τα ταπεινά αγριολούλουδα σαν κύμα ξεχύθηκαν παντού και ομόρφυναν τριγύρω τις ασχήμιες. Οι δροσερές ρεματιές φιλοξενούν στην αγκαλιά τους μαζί με το δροσερό νερό και τα γλυκόλαλα αηδόνια. Ο απόηχος των αναστάσιμων ύμνων που χάρισε στην εκκλησία μας το αηδόνι της ερήμου, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, πλανάται πάνω απ’ τις καρδιές των ανθρώπων.

 Τούτες οι άγιες ώρες που ο ουρανός εξαγοράζει τη γη μακάρι ν’ άνοιγαν τα στήθη των ελλήνων και το θεϊκό άστρο να γινόταν βάλσαμο στις τόσες ανθρώπινες πληγές. Τούτη δε, την Λαμπριάτικη ώρα άθελά της η ματιά της ψυχής παίρνει τον δρόμο της επιστροφή της ζωής μιας άλλης εποχής. Κάπως διαφορετικά γιόρταζαν τότε οι άνθρωποι την μεγάλη γιορτή.

 Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα περνούσε άλαδη από μικρούς και μεγάλους. Και ας είχε ανάγκη η σκληρή καλλιέργεια των αμπελιών και των περιβολιών από δυνατή τροφή. Το απόβραδο όλοι εκτός των ανήμπορων πήγαιναν στις ιερές ακολουθίες. Από την Μεγάλη Πέμπτη σταματούσαν οι εξωτερικές δουλειές και άρχιζαν οι προετοιμασίες για την μεγάλη γιορτή. Οι γυναίκες έκαναν γενική καθαριότητα στο σπίτι, ζύμωναν τις λαμπροκουλούρες και τα κουλουράκια και έβαφαν τα κόκκινα αυγά. Το Μεγάλο Σάββατο σε κάθε σπίτι κρεμόταν και από ένα σφαχτό. Αυτή ήταν η δουλεία του νοικοκύρη, βοηθούσαν και τα μικρά παιδιά παίζοντας. Στην συνέχεια εξασφάλιζε και όλα τα απαραίτητα του σπιτιού. Ασπρισμένο και ολοκάθαρο το χωριό περίμενε το χαρούμενο κάλεσμα της καμπάνας. Αλησμόνητη εκείνη η παραμονή της Λαμπρής. Την μαγεμένη σιγαλιά της γλυκοτάραζε ο ουράνιος ήχος της καμπάνας που καλούσε τους πιστούς στην εκκλησιά. Όλοι ντυμένοι με τα καλά τους και την λαμπάδα στο χέρι πλημμύριζαν τους δρόμους και το συναπάντημα έδινε και έπαιρνε ευχές χαράς και ελπίδας. Το χωριό ήταν ένα αληθινό πανηγύρι. Καλή Ανάσταση, Καλή Ανάσταση και η εκκλησιά σε λίγο βρισκόταν ασφυχτικά γεμάτη. Χαιρόσουν να βλέπεις εκείνη την λαοθάλασσα με τις αρραβωνιασμένες, και ήταν πολλές, με την καινούρια τους φορεσιά και τις λευκές πλουμιστές λαμπάδες τους να καμαρώνουν. Και η Θεία Λειτουργία συνεχιζόταν σε χαρούμενο τόνο ως τα τελευταία Χριστός Ανέστη με όλο το εκκλησίασμα στην θέση του. Δεν έφευγε ούτε ένας πριν το τέλος. Μετά την Θεία Κοινωνία και την υπέροχη ευχή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου έβγαιναν έξω και έδιναν και έπαιρναν οι ευχές με φιλιά και ανοιχτές αγκαλιές.

 Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι εκείνοι που φεύγουν νωρίτερα για να τιμήσουν την κυρία μαγειρίτσα αφήνοντας το τραπέζι του Χριστού μας. Όμως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος ν’ αποφασίζει για τον εαυτό του. Και μακάρι ν’ αποφασίζει το καλύτερο. Τελειώνοντας η Θεία Λειτουργία οι πιστοί με αναμμένες τις λαμπάδες του ή τα φαναράκια έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Το Καστρί γέμιζε από λαμπερά κινούμενα αστεράκια και χαρούμενες φωνές. Την ημέρα της Λαμπρής, εκείνη την εποχή, κατά κανόνα έτρωγαν τα εσωτερικά του σφαχτού και το έριχναν στο γλέντι στο αλώνι της εκκλησίας ή την πλατεία με όργανα καστρίτικα Την Δευτέρα της Λαμπρής που γιόρταζαν συνήθως και του Αγίου Γεωργίου έπαιρναν φωτιά οι φούρνοι. Όλοι έψηναν το κρέας στο φούρνο με πατάτες ή μακαρόνια. Και συνέχιζαν το γλέντι με το ίδιο κέφι.

Άντε και του χρόνου την Λαμπρή να τιμήσουμε τον Χριστό μας όπως του αξίζει.

Χριστός Ανέστη!

Αρετή Καβάσαλη - Αναστοπούλου

Διαβάστε περισσότερα...

Έρχονται εκλογές ξανά, κουβαλώντας πολλά γνωστά ΘΑ!

της Αρετής Αναστοπούλου - Καβάσαλη 

Αλήθεια, πώς φεύγει έτσι ο καιρός! Πότε πέρασε η 4ετία και να, έχουμε πάλι εκλογές! Και πάλι, όπως λέει ο λαός μας, θα βάλει ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς!
 Όμως και πάλι αυτό θα γίνει η αιτία να αισθανθούν οι Καστρίτες μιας άλλης εποχής κάπως αλλιώς! Και ίσως έχουν δίκιο...

Την εποχή των εκλογών ήταν όλοι στο πόδι, διότι δεν έμενε κανένας αδιάφορος, αφού ο τίτλος του προέδρου ήταν τότε περιζήτητος. Εθεωρείτο δε μεγάλη τύχη σ’ εκείνον που θα είχε την τιμή να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της τύχης του τόπου του για 4 χρόνια. Του τόπου που τον ένιωθε ως κάτι ιερό και γι’ αυτό ιδιαίτερα αγαπητό. Έτσι ο αγώνας των εκλογών ήταν πολύ μεγάλος. Στον Κοινοτικό δε στίβο έμπαιναν άνθρωποι με προσόντα και με απόφαση να προσφέρουν χρόνο και χρήμα.

Τα έφερε έτσι η ζωή που γνώρισα και από κοντά τα Κοινοτικά και έναν Πρόεδρο φτωχό, αλλά με θυσιαστική ζωή, γι’ αυτό και το έργο του ήταν πλούσιο και αξιόλογο. Ας μη νομισθεί ότι παρουσιάζουμε τα παλιά πάντα ιδανικά. Κάθε άλλο. Πάντα υπήρχαν οι δύσκολοι άνθρωποι. Όμως, τα καλά ήταν περισσότερα κι έτσι τ’ ανάποδα χάνονταν μέσα σ’ αυτά.
Είναι βέβαιο πως τώρα είναι περισσότερες οι αρμοδιότητες των σημερινών κοινοταρχών. Είναι όμως και αληθινό πως παλιά τα ταμεία της κοινότητας δεν είχαν λεφτά, γι’ αυτό και τα χέρια τους ήταν αδειανά. Έτσι, ο πρόεδρος αναγκαζόταν να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και με την καρδιά που καιγόταν από αγάπη για το χωριό του, πετύχαινε τον επιθυμητικό σκοπό του με πράγματα απλά.

Μ’ ένα «λουκούλλειο» στο υπέροχο ξενοδοχείο του Παναγιώτη Χαλούλου γεύμα και πολύ κέφι κι ένα κεφάλι τυρί χωριάτικο, κέρδιζε την καρδιά του Νομάρχη εκείνης της εποχής. Και μ’ όλα αυτά και άλλα που ακολούθησαν από το φτωχό βαλάντιό του, με τις συχνές επισκέψεις του προέδρου στο γραφείο της Νομαρχίας και τις υποκλίσεις αγάπης του, όλα πήγαν καλά. Αλλά και οι κάτοικοι βλέποντας τον αγώνα του και την αγωνία του, έκαναν ό,τι μπορούσαν από την δική τους θέση.
Έτσι, το Καστρί τότε είχε μεταβληθεί σ’ ένα εκτεταμένο εργοτάξιο.

 Κι έγιναν πάρα πολλά και αξιόλογα έργα επί προεδρίας του αείμνηστου Γεωργίου Ιατρίδη, μερικά από τα οποία και μπορούμε να αναφέρουμε:

• Η γεώτρηση, που έφερε το νερό από την πηγή στα σπίτια, με την κάλυψη της δαπάνης από δικά του χρήματα
• Η διαμόρφωση και φωταγώγηση της πλατείας
• Κατασκευάστηκαν τα σκαλιά από την εκκλησία ως τον δρόμο
• Διάνοιξη και τσιμέντωση πολλών αγροτικών δρόμων
• Έβαλε τα θεμέλια στα εκπαιδευτικά ιδρύματα: Γυμνάσιο και Λύκειο

Τα κατόρθωσε όλα αυτά διότι, εκτός των άλλων, είχε βάλει και το συμφέρον του χωριού πάνω απ’ τις δικές του οικογενειακές υποχρεώσεις.
Τον περισσότερο καιρό έμενε κοντά στο Καστρί μόνος του, ζώντας στις πρωτόγονες συνθήκες εκείνης της εποχής.
Ακόμη, αξιοζήλευτη και αξιομνημόνευτη είναι η άψογη συμπεριφορά του απέναντι στους συμπατριώτες του. Πάντα τους ενημέρωνε για την πορεία των έργων, όπως επίσης και για ό,τι προσωπικό τους θέμα που αφορούσε την κοινότητα, θα τον έβρισκαν πρόθυμο στο γραφείο του ή στην πλατεία. Αυτά όλα εκείνη την αξέχαστη εποχή.
Στην συνέχεια και στην ιστορική πορεία του τόπου μας, όσο και αν ψάχνουμε δεν βρίσκουμε κάποιο αξιόλογο έργο.

 Πριν χρόνια, έκανε την εμφάνισή της σε δύο περίβλεπτες θέσεις του χωριού μας, μια ενημερωτική, μεγάλη και φανταχτερή επιγραφή, που αφορούσε την μελέτη ενός σπουδαίου έργου στο Καστρί. Όμως, δυστυχώς, παραμένει εκεί, ξεθωριασμένη από τον χρόνο! Ίσως για να μας θυμίζει την ατυχία μας για την κατάντια του τόπου μας.

Μακάρι ο καινούριος πρόεδρος που θα εκλεγεί, να μελετήσει με την ψυχή του και το μυαλό τα παλιά και να ανταποκριθεί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του στις τοπικές υποχρεώσεις του, ώστε να βοηθηθεί λίγο ο έρημος τόπος μας. Αλλιώς, θα είναι κρίμα να μπει σ’ αυτή την διαδικασία.
Καλή έκβαση.

Διαβάστε περισσότερα...