Θα ήταν σοβαρή παράλειψη για το ιστολόγιό μας αν δεν κάναμε ιδιαίτερη αναφορά σε έναν σπουδαίο πατριώτη μας πεζογράφο, τον Θανάση Βαλτινό, ο οποίος από τον Ιούνιο του 2008 είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της "Νέας Ελληνικής Πεζογραφίας" .
Στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο τα «Ανθη της αβύσσου» («Εστία»), ο Θανάσης Βαλτινός αναπλάθει τη ζωή του Διονυσίου Σολωμού και περιγράφει τα όρια και τους όρους της τέχνης και της τεχνικής του σολωμικού έργου. Ο πατριώτης μας συγγραφέας κατόρθωσε ήδη από το πρώτο του έργο, «Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη. Βιβλίο πρώτο: Αμερική» (1972) -ένα πεζογραφικό σχόλιο για τη μετανάστευση των Ελλήνων- να πείσει την κριτική ότι η περίπτωσή του δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητη. Θα το συνεχίσει τριάντα οκτώ χρόνια μετά, με την έκδοση του δεύτερου μέρους «Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη. Βιβλίο δεύτερο: Βαλκανικοί - '22» (2000).Με το δεύτερο βιβλίο του, «Η κάθοδος των εννιά» (1978), είχε για τα καλά μπει στα βαθιά νερά της καλής λογοτεχνίας και είχε αποκτήσει προσωπική γραφή και ύφος: αυτό το βιβλίο μεταφέρει την υπόθεση του Εμφυλίου Πολέμου από το προσκήνιο στο παρασκήνιο.Τα μυθιστορήματα «Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο» (1985) και «Στοιχεία για τη δεκαετία του '60» (1989) -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος- εδραιώνουν την πρωτοτυπία ενός συγγραφέα, που μπορεί συνεχώς να ανανεώνεται μορφολογικά, είτε δίνοντας φωνή σε μία γυναίκα είτε φτιάχνοντας ένα παστίς πολυφωνικού αποτελέσματος. Με την «Ορθοκωστά» (1994) επανήλθε στο θέμα του Εμφυλίου, προκαλώντας έντονη αμφισβήτηση και αντιφατικές κρίσεις από τη μεριά της Αριστεράς.Μία κορυφαία διάκριση ήταν το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Κανών το 1984 για την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, "Ταξίδι στα Κύθηρα"
(Φώτο : Το σπίτι του συγγραφέα στο Καράτουλα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου