Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Εξομολόγηση μιας Καστρίτισας Δασκάλας από την Τρίπολη.

Θυμάται, νοσταλγεί και γράφει η δασκάλα Αρετή Καβάσαλη Αναστασοπούλου

 Γνωριζόμαστε από τα νιάτα μας ως τώρα. Τώρα που ο χρόνος μας έχει κλέψει και νιότη και δύναμη. Παλιά βρεθήκαμε για λίγο στο ίδιο σχολείο στο Καστρί. Τότε η συνεργασία μας ήταν ιδανική. Από τότε η ζωή μας κυλάει αδελφική. Έχουμε μείνει να κουβεντιάζουμε με τις ώρες. Ποτέ όμως δεν την έχω ακούσει να μιλάει για την ζωή της στην Τρίπολη. Άλλοτε πάλι και να ‘ναι του θανατά μόλις ακούσει για Καστρί και Καστρίτες αμέσως γίνεται περδίκι. Έτσι μπερδεύεσαι να της βρεις τον τόπο καταγωγής. Να ήταν από την Τρίπολη ή το Καστρί; Όπως και να ‘χει όμως το πράγμα επικοινωνούμε συχνά τηλεφωνικά. Πριν λίγο καιρό είπαμε να ειδωθούμε από κοντά προτού η ζωή μας χωρίσει παντοτινά. Ήταν μια επίσκεψη γεμάτη αναμνήσεις, γέλια και κλάματα. Θυμηθήκαμε όλα τα παλιά. Εκείνη μιλούσε, μάλλον κελαηδούσε, ασταμάτητα.

- Δήμητρα την διέκοψα κάποια στιγμή. Γιατί τόσο μεγάλη αγάπη στο Καστρί;

- Αρετή μου είναι πολύ απλό. Ήρθα με σοσόνια και έζησα εκεί τα πιο όμορφα νεανικά μου χρόνια. Και έφυγα μεγάλη πια. Με άνδρα και παιδιά και συνέχισε χωρίς σταματημό. Όπως ξέρεις Αρετή στην ζωή είναι ανακατεμένο το γλυκό με το πικρό. Και ένα σύννεφο μελαγχολικό ήρθε και κάθισε στο πρόσωπό της και το βλέμμα της έμεινε να κοιτάζει κάπου στο κενό.
 Όπως ξέρεις Αρετή τον Μάιο του 1948 ζήσαμε τις τελευταίες αναλαμπές της μεγάλης εκείνης συμφοράς του εμφυλίου πολέμου. Ήταν θυμάμαι παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου. Μόλις είχα συμπληρώσει ένα χρόνο στο Καστρί και έμενα στο σπίτι της Μαρίας Κούτσελα (Κούμπα). Ήταν μάλιστα απογευματάκι και από το μπαλκόνι του σπιτιού απολάμβανα τις ομορφιές του Καστριού. Σε κάποια στιγμή παίρνω ένα μήνυμα απ’ τον παπά Βαγγέλη τον διευθυντή του σχολείου να πάω επειγόντως στο σχολείο. Ετοιμάστηκα βιαστικά και δεν άργησα να βρεθώ εκεί. Είχαν έρθει και οι υπόλοιποι δάσκαλοι της περιοχής. Ο Θεμιστοκλής ο δάσκαλος της Περδικόβρυσης απουσίαζε. Αυτόν τον είχαν αρπάξει οι άνθρωποι του βουνού. Όλοι τους ήταν αμίλητοι και ο διευθυντής φανερά ταραγμένος. Μας οδήγησε στο γραφείο, έκλεισε την πόρτα και άρχισε να σιγομιλάει: Αγαπητοί μου συνάδελφοι, όπως βλέπετε απουσιάζει ο δάσκαλος Θεμιστοκλής…. Γι’ αυτό και εσείς αμέσως πριν είναι αργά πρέπει να φύγετε για την Τρίπολη. Τους μαθητάς ώσπου να κατακάτσει ο κουρνιαχτός θα τους απασχολήσω εγώ με βοηθό τον Γεροδάσκαλο Ανδριανάκο. Κάτω περιμένει ο Λιάς με το φορτηγό του. Και φύγαμε Αρετή εκείνο το βράδυ και γλυτώσαμε από του χάρου το στόμα. Όπως μου είπε η σπιτονοικοκυρά μου ήρθαν και έψαχναν και πίσω από τα βαρέλια για να με βρουν....
 Και τώρα έλα Αρετή να σου πω και κάτι διαφορετικό για να αλλάξουμε διάθεση. Και το πρόσωπό της τώρα φωτίστηκε και τα μάτια της γέμισαν φως. Δεν άργησε που λες να περάσει η καταιγίδα και να φανεί το ουράνιο τόξο της γαλήνης. Και τότε έγιναν όλα γύρω μας και μέσα μας χαρούμενα. Και γυρίσαμε σπίτια μας και τα σχολεία μας. Κάθε Κυριακή μετά την εκκλησία όλοι οι δάσκαλοι, άλλοι με τα πόδια και άλλοι οι πιο μακρινοί με τα γαϊδουράκια ερχόντουσαν στο Καστρί για ψώνια και προπάντων για ψυχική ανανέωση. Τότε θυμάμαι πιάναμε μια άκρη στο υπέροχο ξενοδοχείο του Παναγιώτη Χαλούλου και βγάζαμε το άχτι μας και την ψυχική μας μπίχλα. Αστεία, γέλια και τραγούδια μετά το φαγητό ως αργά. Και όταν έρχονταν το σούρουπο έπαιρναν τον δρόμο του γυρισμού οι δάσκαλοι με βαριά καρδιά αλλά και την ελπίδα της άλλης Κυριακής. Και πέρασαν Αρετή και άλλες πολλές Κυριακές και πολλές σχολικές χρονιές και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
 Και τώρα ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετίσουμε την ζωή και συνέχισε σαν να διάβαζε το τελευταίο φύλλο από το ημερολόγιο της ζωής της.
 Αρετή είναι αλήθεια ότι ζήσαμε σε δύσκολα χρόνια με ανέχεια, εφιάλτες και αγωνία. Αλλά νιώσαμε και ψυχολυτρωτικά αισθήματα αδελφοσύνης και καρδιακής επικοινωνίας. Και κάτι άλλο πολύ σπουδαίο. Στα παιδιά δώσαμε ό,τι καλύτερο είχαμε στην ψυχή μας και κείνα μας χάρισαν δυνατές ασίγαστες χαρές τις οποίες θα τις πάρουμε μαζί μας φεύγοντας απ’ την ζωή.

 Έτσι τελείωσε εκείνη η αξέχαστη συνάντηση με την παλιά μου φιλενάδα την Καστρίτισα Δασκάλα από την Τρίπολη. Την Δήμητρα Τελώνη Ρήγα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου