Ο Χρήστος, αν και γεννημένος στην Αθήνα και από τα δώδεκά του χρόνια "μετανάστης" στην Αμερική, δεν ξέχασε ποτέ το χωριό, όπου διατηρούσε μνήμες από ξέγνοιαστα παιδικά καλοκαίρια στο χωριό της μητέρας του Καλλιόπης (Πόπης) Κατσιάβου. 'Ετσι, από το 1976 που γύρισε στην Ελλάδα, του άρεσε να περνά αρκετό χρόνο στο χωριό.
Ο Χρήστος δούλεψε για χρόνια ως μηχανικός στο Δήμο Καλλιθέας Αττικής, όπου ανέπτυξε πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Διετέλεσε για χρόνια μέλος του Δ.Σ. της ΕΜΔΥΔΑΣ, της συνδικαλιστικής οργάνωσης των μηχανικών του Δημοσίου. Ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις, δραστηριότητες, κινητοποιήσεις των μηχανικών και όχι μόνο. Μετά τη συνταξιοδότησή του ήταν δραστήριο στέλεχος των συνταξιουχικών συλλόγων των μηχανικών. Χαρακτηριστικός ήταν ο αποχαιρετισμός της ΕΜΔΥΔΑΣ στην πολιτική του κηδεία που πραγματοποιήθηκε στις 23/7/2021 στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών: λεσε και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΜΔΥΔΑΣ.
Τον αποχαιρέτησαν σύντροφοι και συναγωνιστές του, η σύζυγός του Βάνα και η κόρη του Νίκη, η αδελφή του Καίτη, τα ανήψια του και τα ξαδέλφια του.
Σε όσους τον γνώρισαν θα μείνει αξέχαστη η χαρακτηριστική του ηρεμία και επιμονή, το ιδιόρρυθμο χιούμορ του. Οι συνάδελφοί του τον χαρακτήρισαν ως έναν ανιδιοτελή αγωνιστή. Σε μας στα ξαδέλφια του θα λείψει ένας ακόμη απόγονος του Κατσαβαίικου, πλάι στη Χριστίνα, που τον είχε ορίσει κληρονόμο (κατά το ήμισυ) του σπιτιού του παππού μας.
Γιώργος Κατερίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου