ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΡΑΤΟΥΛΑ (1)

Γράφει ο Βασίλης Σπανός

 Είμαι ο παππούς Βασίλης Σπανός,σύζυγος της Ειρήνης και επιθυμώ να μοιραστούμε, κάποιες μνήμες, από,τον Καράτουλα του χθές. Είπα να αρχίσω από την μεριά προς την Ωριά και θα περιδιαβούμε και άλλα μέρη. 

 Στο φιλόξενο μπλόγκ του Καράτουλα, επιτρέψτε μου να θυμηθώ κάποια πράγματα, που γυροφέρνουν το λίγο μυάλό που μου έχει απομείνει. 

Ο δρόμος προς Μπερνορή*: Ξεκινούσε από την θέση «κατάλυμα» πάνω από του Ντούτσου το σπίτι, εκεί όπου σήμερα, αρχίζει η δημοσιά προς Ωριά. Ήταν μουλαρόδρομος. Από τον δρόμο αυτόν, περνούσαν τα γαϊδουράκια, φορτωμένα με τα βαρέλια που έφερναν οι μανάδες,το νερό στα σπίτια από του Λογοθέτη την βρύση. Τα βαρέλια έφτιαχναν, ο γέρο Στριφτόμπολας και οι άλλοι βαρελάδες Μαρινακέοι. Με τους βαρελάδες Μαρινακέους θα ασχοληθούμε αργότερα. 

Τον δρόμο αυτό διάβαιναν οι γαμπροί του Καράτουλα, πηγαίνοντας στον Μπερνορή, μήπως βρουν εκεί γυναίκα να παντρεφτούν και να νοικοκυρευτούν. Από τον δρόμο αυτόν περνούσε και ο Γρηγόρης ο Ριγανάς πού πήγαινε στου Μπερνορή -στην ταβέρνα του Πάτσιου- ξεμέθυστος και νηστικός και γύρναγε πάλι νηστικός και «τύφλα» στο μεθύσι. 

Από πανώδρομα στο Κατάλυμα, το σπίτι του Ίσιαπάτα. Αυτός είχε πολλές κόρες και για να τις προικίσει έφτιαχνε….γουδιά και γουδοχέρια.Τα πούλαγε στον κόσμο, για να στουμπάνε τά σκόρδα, για την απολαυστική δροσερή .σκορδαλιά. Τα καλοκαιριανά βράδυα, άν έβαζες αυτί, δεν άκουγες τίποτα άλλο μέσα στην ησυχία, εκτός, από το ρυθμικό τραγούδι τοιυ γουδιού. Όλοι στουμπάγανε την σκορδαλιά τους. Νερό, σκόρδο στουμπισμένο και σιταρένιο που κολυμπούσε στο πιάτο από αλουμίνιο. 
«Τώρα τα αστέρια ούτε που τα βλέπουμε τις νύχτες, Εκείνες τις εποχές και τα βλέπαμε και τα μετρούσαμε».

 (Θα συνεχίσουμε...)

*Μπερνορή:Παλιά ονομασία της Ωριάς

Αριστερά  ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, ο Ριγανάς
τα τσούζει με τα φιλαράκια του.
(φώτο Γιώργος Κωνσταντέλλος-Νέστος)

Στο κάτω μέρος διακρίνεται ο δρόμος Καράτουλα-Ωριάς
(φώτο Γιώργος Κωνσταντέλλος-Νέστος)