Ο Κώστας γεννήθηκε στο Καράτουλα- λίγο πάνω από την εκκλησία του Αγιάννη, είναι το πατρικό του- και σε νεαρή ηλικία ξενιτεύτηκε στον Καναδά.
Αρχές της δεκαετίας του ΄70 επέστρεψε στην Ελλάδα και αποφάσισε να ασχοληθεί με την ατομική επιχείρηση – το σιδηρουργείο του πατέρα του – για την οποία είχαμε γράψει παλιότερα εδώ, την οποία ανέπτυξε με εργατικότητα, εντιμότητα και επιχειρηματικό πνεύμα. Τα ποιοτικά προϊόντα της επιχείρησης, όπως πριόνια, μαχαίρια, τσεκούρια και κάθε λογής αγροτικά εργαλεία τα βρίσκεις παντού, στα εξειδικευμένα καταστήματα της οδού Αθηνάς στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε κάθε γωνιά της Ελληνικής Γης
Από το γάμο του με την Γιωργία Ποντίκη το ζευγάρι ευτύχησε να αποκτήσει δύο παιδιά, τον Γιάννη και τη Μαρία, καθώς και δύο εγγόνια που υπεραγαπούσε.
Ευαίσθητος κοινωνικά άνθρωπος, ο Κώστας ξεχώριζε για το χαμόγελο, την ευγένεια, την ταπεινότητα, το ήθος και τη διάθεσή του να στηρίζει όσους βρίσκονταν σε ανάγκη και όχι μόνο.
Σήμερα το πρωί, όπως το είχε καθημερινή συνήθεια, κατέβηκε νωρίς στο εργοστάσιο για να ανάψει τον φούρνο και να ετοιμάσει τη δουλειά για τους εργάτες που θα έρχονταν αργότερα. Εκεί έσβησε γλυκά, στον χώρο που δημιούργησε με τον ιδρώτα και την αξιοσύνη του, και που ποτέ δεν έπαψε να αγαπά και να υπηρετεί, ακόμη και στην ύστατη ώρα.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο, Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου, στις 5:00 το απόγευμα, από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καστρίου, όπου συγγενείς και φίλοι θα τον αποχαιρετήσουν.
Στη σύζυγό του Γεωργία, στα παιδιά και στα εγγόνια του, ευχόμαστε ο καλός Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να τους χαρίζει δύναμη, ώστε να τον θυμούνται πάντα με αγάπη.
 |
| Ο Κώστας με το γιο του Γιάννη Λυμπέρη |
 |
| Ο Κώστας με τον αείμνηστο Τζίμη Κορολή. Όρθιος ο Χριστόφορος Νικολάου |
Αγνός αγωνιστής και άξιος πατριώτης, φεύγει μία παρουσία που με το χαμόγελο και το καλοσυνάτο χαιρετισμό του σε όλους μας συνέθετε τη συνέχεια της ταυτότητας «της αγοράς του Καστρίου» που όλοι εμείς που μεγαλώσαμε μαζί της τόσο πολύ αγαπήσαμε τη πατρώα γη….
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε σεβασμό στη μνήμη σου προσεύχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει αγαπητέ Κώστα , άξιο τέκνο του Καστρίου.
Δημήτρης Ι.Κωνσταντέλος
Ο αξέχαστος Κωστάκης, εκτός των άλλων προσόντων, είχε ακόμα ένα, καθόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή που τα καφενεία στο Καστρί ήσαν στην ακμή τους. Ο Κωστάκης ήταν η αυθεντία και στη «Δηλωτή». Συνήθιζε να παίζει μαζί μου και με τον Κώστα τον Διπλάρη, από την Νέα χώρα. Οι τρεις μας είμασταν ……η πρώτη εθνική. Ο αντίπαλος του κάθε ενός από εμάς τους τρείς, ήταν ένας από τους άλλους δύο. Όταν ένας από τους τρείς μας έπαιζε μαζί του, όλο το καφενείο, στέκονταν όρθιοι γύρω από το τραπέζι μας και απολάμβανε το ρεσιτάλ της τράπουλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μακαρίτης καθιέρωσε την μπλόφα. Του πέταγες τον άσο, και αν και είχε άσο και μπορούσε να τον πάρει, δεν τον έπερνε, εσύ νόμιζες πως, αφού δεν σήκωνε τον άσο, δεν θα είχε άσο. «Τράβαγες μπροστά» λοιπόν και ο Λιμάς έκανε την ξερή με τον άσο του, με τους δέκα πόντους. Οι φίλοι της Δηλωτής, καταλαβαίνουν καλλίτερα τι εννοώ.
Φίλε Κώστα : Πιάσε τραπέζι. Είτε στου Φουρλά, ή στου Λεωνίδα, ή στου Δαμάσκου ….και όπου νά ´ναι έρχομαι.