Ιερά Μονή Παναγίας της Μαλεβής

Σε πλαγιά του Πάρνωνα και απόσταση 8 χιλιομέτρων από το χωριό μας -περισσότερα για τη διαδρομή στο Υστερόγραφο 1- βρίσκεται η Μονή της Παναγίας της Μαλεβής.

(Χάρτης Ζ6) (Διαδρομή Δ2)

Θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια της Αρκαδίας αφού σύμφωνα με το βιβλίο χρονολογίας Ιερών Μονών ιδρύθηκε το 717 μ.Χ

Η Παράδοση λέει ότι το Μοναστήρι χτίστηκε αρχικά μέσα σε πυκνό δάσος σε πιο ψηλό σημείο του Μαλεβού στη θέση Κανάλους. Επειδή όμως το μέρος ήταν δύσβατο και ο χειμώνας βαρύς, μέσα σε μια χρονιά πέθαναν όλοι οι Μοναχοί και ο τελευταίος από αυτούς βλέποντας το επερχόμενο τέλος του άφησε ένα σημείωμα που κατέληγε, “ …αποθνήσκω εν μέσω της βοής των ελάτων…” . Το σημείωμα το βρήκαν οι επιστρέψαντες Μοναχοί από τα διάφορα Μετόχια τής Μονής και απεφάσισαν να εγκαταλείψουν τους Κανάλους και να κτίσουν άλλο μοναστήρι - το σημερινό- αρκετά χαμηλότερα.

Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Παναγία και το όνομα Μαλεβή οφείλεται στην κορυφή Μαλεβός(υψόμετρο 1937 μέτρα) που είναι η ψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα.

Στη Μαλεβή μόνασε από το 1601 ως το 1651 ο Αγιοπετρίτης Ν. Τερζάκης με το όνομα Νείλος. Μετά το θάνατό του η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και εορτάζεται στον Άγιο Πέτρο στις 7 Μαΐου ενώ στη Μονή εορτάζεται στις 12 Νοεμβρίου η Κοίμησή του.

Στη μάχη που έγινε μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων το 1786 η Μονή καταστράφηκε από τους Οθωμανούς επειδή οι μοναχοί πολέμησαν εναντίων τους. Όσοι μοναχοί επέζησαν μετά τη μάχη της Μαλεβής διασκορπίστηκαν σε άλλα μοναστήρια.

Στο καθολικό της Μονής υπάρχει επιγραφή, εντοιχισμένη στην πρόσοψη της εκκλησίας, που αναφέρει ότι η επανίδρυση της σημερινής Μαλεβής έγινε από το Σιταινιώτη Ιερομόναχον Ιωσήφ Καρατζά το 1916.

Αναλυτικά η επιγραφή

“ΑΝΗΓΕΡΘΗΚΕΝ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΜΑΛΕΒΗΣ ΔΙΑ ΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΜΟΧΘΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΟΤΑΤΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΙΩΣΗΦ ΚΑΡΑΤΖΑ ΗΓΟΥΜΕΝΟΝ ΑΠΟ ΧΩΡΙΟΝ ΣΙΤΑΙΝΑ 1916"

Η Μονή μετατράπηκε από ανδρική σε γυναικεία το 1949 με τρεις μοναχές, που ήρθαν, από την Μονή της Επάνω Χρέπας. Κατά την Κατοχή οι αντάρτες την χρησιμοποίησαν ως νοσοκομείο και οι Γερμανοί την χτύπησαν με αεροπλάνα. Λίγα χρόνια μετά καταστράφηκε από σεισμό και άρχισαν οι επισκευές. Το 1968 έγινε ανέγερση του παρεκκλησίου του Αγ. Νείλου.

Η θαυματουργός Εικόνα της Μαλεβής, σύμφωνα με την Παράδοση, είναι μία από τις 70 εικόνες που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους oι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. O ερχομός τους αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή, το έτος 971μχ.

Το μοναστήρι έχει έξι εκκλησίες

-Το Καθολικό του Μοναστηριού - η πρώτη εκκλησία- πού συνήθως γίνονται οι βαπτίσεις

-Ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης εκεί όπου ήταν το κελί του Αγίου

-Ο Άγιος Γεώργιος που είναι το νεκροταφείο

-Ο Άγιο Χαράλαμπος στο μετόχι του Μοναστηριού στο Κορακοβούνι

-Ο Άγιος Νεκτάριος

-Η Νέα μεγάλη Εκκλησία, τρισυπόστατη, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και στα Εισόδια της Θεοτόκου

Από το 1960,η γερόντισσα Παρθενία είναι η ηγουμένη του Μοναστηριού και των 22 καλογριών που μονάζουν.


Υστερόγραφο 1.

Με αυτοκίνητο, ο προσκυνητής, φτάνει στη Μαλεβή μέσω του επαρχιακού οδικού άξονα Τρίπολη- Καστρί- Άγιος Πέτρος- Άστρος. Ο δρόμος Καράτουλα- Μαλεβή δεν προσφέρεται για αυτοκίνητο αφού στο μεγαλύτερο μέρος του- 5 χιλιόμετρα περίπου- είναι κακοτράχαλος,αγροτικός χωματόδρομος. Αξίζει όμως να τον περπατήσετε. Πρόκειται για μια υπέροχη διαδρομή. Εμείς οι Καρατουλιάνοι την κάνουμε πολλές φορές τα καλοκαίρια. Ξεκινάμε νωρίς το πρωί από την Πλάκα , περνάμε την Ωριά , κάτω από την Ευαγγελίστρια μπαίνουμε στο χωματόδρομο, διασχίζουμε ένα μαγευτικό τοπίο με περβόλια και καστανιές, φτάνουμε στο φαράγγι του Τάνου, βρέχουμε τα πόδια μας στις λούμπες, ανηφορίζουμε στο Ραγκαβά, και φτάνουμε στο μοναστήρι… Κάντε την και θα μας θυμηθείτε….


Υστερόγραφο 2

Το μοναστήρι γιορτάζει στις 23 Αυγούστου. Τα παλιότερα χρόνια ξεκινούσαμε το απόγευμα της παραμονής καβάλα στα στολισμένα μουλάρια με τις κόκκινες φλοκάτες και φτάναμε στο μοναστήρι. Στρατοπεδεύαμε και παρακολουθούσαμε τον Εσπερινό . Το βράδυ κοιμόμασταν δεν κοιμόμασταν στα κελιά ή και στρωματσάδα όπου βρίσκαμε. Ανήμερα της Γιορτής και μετά τη λειτουργία γινόταν μεγάλο πανηγύρι. Βγαίναμε από το μοναστήρι και στρώναμε κουβέρτες και τραπεζομάντηλα καταγής. Τρώγαμε -γουρνοπούλα και γκιόσα ψητή ήταν το κυρίως μενού-πίναμε, τραγουδούσαμε και χορεύαμε…
Το απόγευμα που ερχόταν, μας έβρισκε "ψόφιους" απάνω στα μουλάρια, να κατηφορίζουμε για το χωριό