Η συνοδεία της εκφοράς του Επιταφίου με μουσική της ορχήστρας των αδελφών Καπράνου

Οι Καπραναίοι

Μια άλλη πρωτόγνωρη εμπειρία που προσέφεραν στους Καστρίτες οι Αδελφοί Καπράνου με την «ορχήστρα» τους ήταν η συνοδεία της εκφοράς του Επιταφίου του Αγίου Νικολάου με μουσική το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Πρώτη φορά στα χρόνια του Μεσοπολέμου, το βράδυ της μεγάλης Παρασκευής, σε δρόμους και στην πλατεία του Καστρίου μαζί με τις ψαλμωδίες αντήχησε στη γαλήνη της ανοιξιάτικης νύχτας το «πένθιμο εμβατήριο» του Σοπέν που το έπαιζε η ορχήστρα των αδελφών Καπράνου, συνοδεύοντας την εκφορά του Επιταφίου. Και δεν ήταν μόνο το «πένθιμο εμβατήριο» του Σοπέν που έπαιζαν εκείνη τη νύχτα οι «αγρότες» και «τσαγκάρηδες» αδελφοί Καπράνου...
Έπαιζαν και άλλες πένθιμες συνθέσεις, έργα ονομαστών μουσικοσυνθετών, όπως το «πένθιμο εμβατήριο» από την Τρίτη (την ηρωική) συμφωνία του Μπετόβεν και νότες από πένθιμη σύνθεση του Μότσαρτ.
Είναι βέβαιο ότι από το 1928 (ίσως και από παλιότερα) ως το 1940 η περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Νικολάου στο Καστρί γινόταν με τη συνοδεία ορχήστρας. Διευθυντής ήταν ο Χρίστος Καπράνος.
Την περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Νικολάου κατά την Μεγάλη Παρασκευή του 1931 συνόδευε ορχήστρα από δεκαπέντε πνευστά και έγχορδα όργανα.
Κατά την περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή του 1937 προπορευόταν μουσική από δέκα όργανα. Τον κεντρικό πυρήνα αποτελούσε βέβαια η ορχήστρα των αδελφών Καπράνου που σ΄ αυτές τις περιπτώσεις συμπληρωνόταν με την προσθήκη και άλλων οργάνων.
Οι χοροεσπερίδες στο Καστρί της Κυνουρίας δεν έπαψαν να γίνονται και ύστερα από την εποχή της ορχήστρας των αδερφών Καπράνου.
Η συνοδεία της εκφοράς του Επιταφίου του Αγίου Νικολάου με μουσική άρχισε πάλι να γίνεται όταν, ύστερα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις περιπέτειες του εθνικού μας βίου, ιδρύθηκε στο Καστρί Φιλαρμονική.
Στην περιοχή της αγοράς του Καστρίου τα μεσημέρια ή τα βράδια οι Καστρίτες ένα χρονικό διάστημα – δυστυχώς όχι πολύ μεγάλο- άκουγαν πάλι μουσική από την άσκηση και τις δοκιμές της Φιλαρμονικής.
Όμως το μουσικό πρόγραμμα της Ορχήστρας των αδελφών Καπράνου δεν είχε καμιά όμοια συνέχεια. Δε ριζοβόλησε, δεν έγινε για το Καστρί θεσμός. Ούτε ήταν εύκολο –για να μην πούμε αδύνατο- να γίνει με τις νέες κοινωνικές και άλλες συνθήκες. Ήταν μια πολιτιστική αναλαμπή που επισκιάστηκε από τα σύννεφα που φέρνει μαζί της η ζωή. Και ξεχάστηκε!
Ωστόσο η ορχήστρα των αδελφών Καπράνου έχει ήδη πάρει την αρμόζουσα θέση στην κοινωνική και πολιτιστική ιστορία του Καστρίου της Κυνουρίας. Θέση πρωτοποριακή. Ήταν ένα φαινόμενα σπάνιο, στα όρια βέβαια και στα μέτρα ενός μεγάλου ορεινού χωριού της ελληνικής περιφέρειας

ΠΗΓΕΣ

1. Βασίλη Γιαννάκου- Τόγια : «ΚΑΣΤΡΙΤΙΚΑ», γ΄τόμος, σ.324-325 ΕΚΔΟΣΗ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΣΤΡΙΟΥ , ΑΘΗΝΑ 1997)

2.Η φωτογραφία είναι της Matou Kal και τη βρήκαμε στο facebook