Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ ΜΕ ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΗΣ ΒΕΡΜΑΧΤ ΤΟ 1943

Βρήκαμε στο facebook ένα ωραίο κείμενο του Αγιαννίτη Παναγιώτη Βλαχάκη, που αναφέρεται στον Ηγούμενο του Προδρόμου, Ιερομόναχο Χριστόφορο Διαμαντάκο, ο οποίος να σημειώσουμε ήταν για περισσότερα από τριάντα χρόνια παπάς στου Καράτουλα.

Το κείμενο περιγράφει την πάλη του Διαμαντάκου με Γερμανό στρατιώτη το 1943 ως εξής...


<< Πέσε Διαμαντάκο θα καεί το Μοναστήρι >>
<< Πέσε κάτω Διάκο΄ θα καεί το μοναστήρι , θα χαθούμε όλοι >>
<< Πέσε κάτω Διαμαντάκο θα μας φάνε ούλους >>

Τρεις εκδοχές για την εντολή που έδινε στον τότε Διάκο και μετέπειτα ηγούμενο του μοναστηριού τον πασίγνωστο σε όλη την περιοχή Χριστόφορο Διαμαντάκο.
Την πρώτη την είχα ακούσει πολλές φορές στο χωριό σαν παράδοση.
Τη δεύτερη την αναφέρει στο βιβλίο του F1 Από τις πηγές του λαού μας ..ΤΟΜ Α σελ 429 –431) Ο Αγιαννίτης Ιωαν. Μ. Αρβανίτης ΔΡΑΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΟΡΒΟΝΝΗΣ . Είχε υπηρετήσει σαν δημοδιδάσκαλος στην περιοχή τη δεκαετία του 1950.
Η τρίτη εκδοχή αναφέρεται στο καινούργιο βιβλίο (Οδοιπορικό στα Καστριτοχώρια ΤΑΝΙΑ οδος ΓΙΑΝ. ΧΑΓΙΑ ΗΛ. ΧΑΛΚΙΑ σελ 130 )

Τον Δεκέμβρη του 1943 κοντά στα Χριστούγεννα ανεβήκανε καμμιά δεκαριά Γερμανοί στρατιώτες του στρατού κατοχής , στο Μοναστήρι του Πρόδρομου με σκοπό τον έλεγχο για τυχόν αντάρτες και για πλιάτσικο. Κάποια πουλάκια τους είχαν κελαιδίσει ότι στην περιοχή κρύβονται λίγα παιδαρέλια του εφεδρικού ΕΛΑΣ ( ηταν σε άλλο σημείο). Είχαν όμως καλή πληροφόρηση για τις αποθήκες του μοναστηριού . Οι πολιτισμένοι στρατιώτες κρατούσαν γκαζοντενεκέδες για το λαδί και τσουβαλιά για τα δημητριακά !!!
Σφάξανε τις κότες, στρώσανε τραπέζι και μεθοκοπάγανε με το κρασί του μοναστηριού !!!
Ο δεκαοκτάχρονος τότε διάκος σίγουρα θα καθότανε σε αναμμένα κάρβουνα , το μοναστήρι βλέπεις ηταν το σπίτι του εκεί το έταξε παιδάκι η μάννα του.
Πρόσεξε την κορμοστασιά του ένας γεροδεμένος Γερμανός , θρυλείτε ότι ηταν παλαιστής, τον προκάλεσε να παλέψουν. Όταν ο Λεβέντης νεαρός πέταξε το ράσο του από διάκος αυτόματα έγινε ο ανυπότακτος Χριστόφορος. Δεν τον κράταγε τίποτα δυο φορές βρόντηξε τον Ούννο στην πλακόστρωτη αυλή. << Χιμάει απάνου μου , αρπαζόμαστε και σε μια γυροβολιά τον τίναξα σα σακούλα με φουσκιά >> F1 σελ 430.
Ο τότε ηγούμενος ο παπα Κούτσελας του φώναζε τις παραπάνω φράσεις, σίγουρα μέσα στον πανικό και στην αγωνία του θα έλεγε και άλλες . Τότε οι πολιτισμένοι , οι παλικαράδες βγάλανε τα πιστόλια τους και αγριέψανε. Ποιος ξέρει μέσα στην παραζάλη της μάχης πως λειτούργησε η <<Υπακοή>> στο γέροντα.
Ο Αγέρωχος πολεμιστής άφησε το θρασύδειλο υποκείμενο να τον ρίξει κάτω για να μην καεί το μοναστήρι. Ικανοποιημένα πλέον τα δίποδα που νόμισαν ότι ανέβηκε το Γερμανικό γόητρο τους τσακίστηκαν και φύγανε χωρίς να πάρουν τίποτα. Για περισσότερα διαβάστε τα προαναφερόμενα βιβλία .

Επίσης αναφορές στο μοναστήρι υπάρχουν σε παλιά κείμενα του συμπατριώτη μας κ. Χρ. Κυρκιντάνου , καθώς και στο ιστορικό του μυθιστόρημα<< ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΟΥ>>.

Υ.Γ Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Ιερέα Ιωάννη Σουρλίγγα