Τα παλιά λοιπόν τα χρόνια ήτανε... ένα όμορφο παλικάρι από τον τόπο μας, δυο μέτρα άντρας, που αγάπησε σε κάποιο άλλο χωριό της Αρκαδίας όχι πολύ μακριά από τα μέρη μας μια κοπέλα. Και την αγάπησε όχι τόσο για την ομορφιά της - ήτανε άσχημη πολύ η καημενούλα- αλλά για την καλή της την ψυχή και κυρίως για την ...προίκα της. Λιόδεντρα, αμπελοχώραφα, γιδοπρόβατα, λίρες χρυσές και ό,τι άλλο βάζει ο νους σου.
Ήρθε ο καιρός που οι γονείς του παλικαριού έπρεπε να γνωρίζουν τη νύφη να δώσουν την ευχή τους και να περάσουν δακτυλίδια....
Οι συμπεθέροι έφτασαν στο χωριό με τα μουλάρια, ξεπέζεψαν και προχώρησαν προς το σπίτι του γαμπρού...
Ο πεθερός - μάγκας παλιός και μερακλής - βγήκε να τους υποδεχτεί και βλέποντας τη νύφη [είπαμε την είχε αδικήσει στην ομορφιά ο Θεός] έμεινε κάγκελο. Κάτι όμως η επιλογή του γιου, που τον υπεραγαπούσε και δεν ήθελε να τον στεναχωρήσει, κάτι η προίκα, το κατάπιε, καμώθηκε πως του άρεσε και έδωσε την ευχή του.
Έγιναν οι συμφωνίες για τα προικιά [πατέρα βάλε ακόμα εκατό ο νιος είναι λεβέντης ( από αυτό το βίντεο στο 55:54) ] μπήκανε φαρδιές πλατιές και οι υπογραφές, δώσανε τα χέρια οι συμπεθέροι, φίλησε ο γαμπρός τη νύφη, πέσανε οι ντουφεκιές για τα ξεφωνήματα, μαζεύτηκε το χωριό και άναψε το γλέντι.
Σε κάποια στιγμή που σηκώθηκε η νύφη να πάει προς νερού της, πατέρας και γιος βρέθηκαν δίπλα δίπλα μόνοι τους. Γυρίζει ο γιος και ρωτάει τον πατέρα:
-Μεταξύ μας, βρε πατέρα, πώς σου φαίνεται η νύφη; Την αλήθεια όμως...
- Άκου να σου πω γιε μου, αποκρίθηκε ο μάγκας γέρος. Όποιος έχει σπίτι στη θάλασσα, χωράφι σε ποτάμι και όμορφη γυναίκα δεν κοιμάται ποτέ... Εσύ θα χορτάσεις ύπνο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου