Προς τους μαθητάς...

Ιωάννης Κοσμάς (Κοσμόγιαννης)

Ο Ιωάννης Β. Κοσμάς (Κοσμόγιαννης) Καστρίτης, από τον Αγ. Νικόλα ήταν γνήσιος λαϊκός Αριστοφανικός ποιητής και όχι μόνο.

Να πώς αυτοχαρακτηρίζεται σε ταινία ( μπομπίνα ) μαγνητοφώνου της εποχής:  
"Ο Κοσμόγιαννης ο Γιάννης είναι μάγκας και αλάνης
 είναι Ποιητής γερός, συνάμα και ηθοποιός 
είναι μερακλής, ναζιάρης, γύφτος*  και καραμουζιάρης 
 ήτανε χορευταράς και μεγάλος ψω ....ρας "

* Γύφτος = Σιδηρουργός  (Μαχαίρια και εργαλεία κατασκεύαζε ο αείμνηστος μπάρμπα Γιάννης)

Έγραφε και απάγγειλε τα ποιήματα του σε ταβέρνες σε κοινωνικές εκδηλώσεις κ.α. Έπαιζε το δύσκολο όργανο την αρχέγονη πίπιζα. Συμμετείχε ως ηθοποιός στους θρυλικούς θιάσους στο Καστρί και χόρευε . Έχει γράψει ένα τομίδιο – ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ- με ποιήματα Εθνικού περιεχομένου το 1954.

Τα περισσότερα σατυρικά του είναι σόκιν... [ ένα τέτοιο με  τον τίτλο: Ο ΓΕΡΟ-ΠΕΘΕΡΟΣ  θα το βρείτε εδώ αλλά προσοχή,μακριά τα παιδάκια...]

Τα ποιήματά του υπάρχουν διασκορπισμένα σε κασέτες στα χέρια διαφόρων κυρίως μεταναστών. Έχει γράψει και ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Πιστεύω πως στο έργο του πρέπει να γίνει γνωστό. Εκτός από τα μικρά παιδιά γιατί απαγόρευε δια ροπάλου ο ποιητής να παρευρίσκονται. Τότε έλεγε μακριά από θηλυκά αλλά τώρα τον ξεπέρασαν σε αθυροστομία και όχι μόνο !!!

 ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ

 Ω της νιότης τα χρυσά σεις βλαστάρια
κρυφοί της Μάννας πόθοι κι ανθισμένη
δίκη μας ψυχή... του έθνους καμάρια
ελπίδα της αυριον, που σας προσμένει...

Ποτέ μην ξεχνάτε την Πατρίδα
την όμορφη κι αγνή κόρη των χρόνων
H ψυχή σας ας γίνη μια αχτίδα
να καίει στη χώρα των Μακεδόνων...

Tης δόξας να μάσετε χρυσά λουλούδια
με την ανδρεία, την πίστη, το θάρρος
στο χέρι τη σπάθη, στο στόμα τραγούδια,
παιδιά των προγόνων φωτίζει ο φάρος...

"Ω σεις! Μαθηταί ! που με κόπο ζητάτε
τα ύψη του πνεύματος, ψηλά στον αιθέρα ­
πάντα να σκέπτεσθε, ποτέ μην ξεχνάτε
της ζήσης τη χάρη, την Μάννα, τον' Πατέρα...

Και στην ψυχή σας τ΄ άσπρα κρίνα
με τα νερό της αρετής ν΄ ανθίζουν
Θρησκεία-Πατρίδα! να! κείνα
τ΄ άστρα, τη ζωή σας που θα φωτίζουν....

,"Ω της νιότης τα xρυσά σεις βλαστάρια
κρυφοί της μάνας πόθοι... κι’ ανθισμένη
δική μας ψυχή, του Έθνους καμάρια
ελπίδα,της αύριον, που σας προσμένει...

Καστρί Κυνουρίας 1954 

ΠΗΓΗ:  ΚΥΝΗΓΗΤΕΣ ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ