Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2018

Χριστουγεννιάτικες φιλολογικές βραδιές στο κοσμογιαναίικο


Θυμάται και γράφει ο καστρίτης δάσκαλος Βασίλειος Ι. Κοσμάς

Αυτή τη γιορτινή μέρα που κάθομαι στο σπίτι, θυμήθηκα κάτι από τα καστρίτικα παιδικά μου χρόνια. Διαβάστε το αν θέλετε. 

Χριστουγεννιάτικες φιλολογικές βραδιές στο κοσμογιαναίικο 

 Ήμαστε σε ηλικία Γυμνασίου και Λυκείου. Το χειμώνα στο χωριό που είναι πάνω στο βουνό κάνει κρύο πολύ. Πολλές φορές ρίχνει και χιόνι.
Εμείς ζεσταινόμαστε και περνούσαμε το χειμώνα με μια ξυλόσομπα πιο παλιά και με μια στόφα αργότερα. Όπως και όλα τα σπίτια του χωριού. Η στόφα είχε το πλεονέκτημα ότι μπορούσες να φτιάξεις και ψητό φαγητό. Κι έκανε ψητά νοστιμότατα. Όλη η οικογένεια, πέντε άτομα, μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο, το χειμωνιάτικο. Εκεί μαγείρευε η μητέρα, εκεί διαβάζαμε, εκεί έραβε η κυρα Αλεξάνδρα, εκεί κοιμόμαστε. Εκεί και ο Κοσμόγιαννης διαρκώς πολυλογούσε και δε μας άφηνε να διαβάσουμε.
Εκεί λοιπόν, τις χριστουγεννιάτικες χειμωνιάτικες βραδιές, γινόταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Δεν ξέρω αν αυτό γινόταν σε άλλο καστρίτικο σπίτι. Τότε δεν το εκτιμούσα. Μερικές φορές τσίναγα κιόλας. Γιατί μου ήταν κουραστικό να διαβάζω διηγήματα που τα ήξερα. Σήμερα όμως που το σκέπτομαι έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι αυτό ήταν μοναδικό και εξαίσιο.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  (1851-1911)
ο Άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων
Λοιπόν με έβαζε ο πατέρας μου και του διάβαζα Παπαδιαμάντη. Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη που υπήρχαν μέσα στα σχολικά μας βιβλία. Το Χριστό στο κάστρο, αλλά και άλλα που δεν ήταν χριστουγεννιάτικα όπως τη σταχομαζώχτρα. Και άλλα που δε θυμάμαι. Μεγάλα διηγήματα. Με την ιδιαίτερη δύσκολη γλώσσα του Παπαδιαμάντη. Αλλά εγώ τα κατάφερνα καλά. Ήμουνα καλός στην ανάγνωση.
Όλη η οικογένεια έκανε ησυχία, τίποτα δεν ακουγόταν. Και κάθε τόσο με σταματούσε ο Κοσμόγιαννης. Πώς, πώς το είπες αυτό: Για ξαναδιάβασέ το. Και μετά: Ρε τι έχει γράψει ο άνθρωπος! Θαύμαζε.
Και όλη την άλλη χρονιά, όταν κονομήσαμε ραδιόφωνο του άρεσε να ακούει το θέατρο της Δευτέρας. Όλη η οικογένεια ακούγαμε το θέατρο της Δευτέρας.
Λοιπόν , δε νομίζετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου