Χθες βράδυ το αηδονάκι μες στου φεγγαριού το χάδι
το άκουσα να κελαηδεί με ουράνια χάρη.
από κάποιο μάτι, αδιάκριτο περαστικό.
Λαχταρούσε να είναι μόνο του με τον Θεό.
Να δέχεται από τον ουρανό το θερμό του ευχαριστώ.
Αυτό του φτάνει. Δεν θέλει άλλο τίποτα.
Του ανθρώπου τα παινέματα του είναι ανεπιθύμητα.
Ήρθε πάλι η τολμηρή αμυγδαλιά μέσα στην βαρυχειμωνιά.
Ακόμα χειμώνας, γυμνά τα κλαδιά
που κονταροχτυπιούνται στου βοριά την παγωνιά
Και όλα γύρω λουφάζουν και μόνο η νυφούλα αμυγδαλιά
Χαρίζει ομορφάδα στου χειμώνα την καταχνιά.
Γιατί καταφέρνει στην χειμωνιάτικη κυριαρχία
Να σκορπάει σπαταλά την βιολετί ανθοφορία;;;;
Να φέρνει το χαμόγελο από την μαύρη αγορά
Και να κάνει δώρο της ελπίδας την πανάκριβη χαρά.
Και όλα αυτά τα παράδοξα για την τολμηρή αμυγδαλιά
Τα φέρνει μια εξήγηση απ του μύθου την μεριά.
Κάποτε λένε πως υπήρχε μεγάλη βαρυχειμωνιά
Και όλα είχαν πάψει να πιστεύουν πως θα έρθει η άνοιξη ξανά.
Τότε αυτή τους στέλνει το χελιδόνι το φτερωτό:
-Στον δρόμο είναι η άνοιξη, μην αμφιβάλλετε γι αυτό.
Όμως δεν έγινε από κανένα πιστευτό.
Μόνο η πεισματάρα αμυγδαλιά διαφώνησε.
-εγώ πιστεύω, είπε και αμέσως ανθοφόρησε.
Για αυτό από τότε κάθε άνοιξη, η τρελή του ποιητή
Σέρνει τον χορό της, τιμητικά αυτή
Δίνοντας και στον άνθρωπο παραδειγματική συμβουλή
Θέλει τόλμη και λεβεντιά η ανθρώπινη η βαρυχειμωνιά στην ζωή.
Το γλυκόλαλο αηδονάκι.
Χθες βράδυ το αηδονάκι μες στου φεγγαριού το χάδι
το άκουσα να κελαηδεί με ουράνια χάρη.
Και όλο κρυβόταν να μη γίνει αντιληπτό
από κάποιο μάτι, αδιάκριτο περαστικό.
Λαχταρούσε να είναι μόνο του με τον Θεό.
Να δέχεται από τον ουρανό το θερμό του ευχαριστώ.
Αυτό του φτάνει. Δεν θέλει άλλο τίποτα.
Του ανθρώπου τα παινέματα του είναι ανεπιθύμητα.
Ήρθε πάλι η τολμηρή αμυγδαλιά μέσα στην βαρυχειμωνιά.
Ακόμα χειμώνας, γυμνά τα κλαδιά
που κονταροχτυπιούνται στου βοριά την παγωνιά
Και όλα γύρω λουφάζουν και μόνο η νυφούλα αμυγδαλιά
Χαρίζει ομορφάδα στου χειμώνα την καταχνιά.
Γιατί καταφέρνει στην χειμωνιάτικη κυριαρχία
Να σκορπάει σπαταλά την βιολετί ανθοφορία;;;;
Να φέρνει το χαμόγελο από την μαύρη αγορά
Και να κάνει δώρο της ελπίδας την πανάκριβη χαρά.
Και όλα αυτά τα παράδοξα για την τολμηρή αμυγδαλιά
Τα φέρνει μια εξήγηση απ του μύθου την μεριά.
Κάποτε λένε πως υπήρχε μεγάλη βαρυχειμωνιά
Και όλα είχαν πάψει να πιστεύουν πως θα έρθει η άνοιξη ξανά.
Τότε αυτή τους στέλνει το χελιδόνι το φτερωτό:
-Στον δρόμο είναι η άνοιξη, μην αμφιβάλλετε γι αυτό.
Όμως δεν έγινε από κανένα πιστευτό.
Μόνο η πεισματάρα αμυγδαλιά διαφώνησε.
-εγώ πιστεύω, είπε και αμέσως ανθοφόρησε.
Για αυτό από τότε κάθε άνοιξη, η τρελή του ποιητή
Σέρνει τον χορό της, τιμητικά αυτή
Δίνοντας και στον άνθρωπο παραδειγματική συμβουλή
Θέλει τόλμη και λεβεντιά η ανθρώπινη η βαρυχειμωνιά στην ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου