Για την 25η Μαρτίου

Οι εθνικές γιορτές -για μας τους μεγαλύτερους, που μεγαλώσαμε στο χωριό- ξυπνούν νοσταλγίες και γλυκές μνήμες από τα όμορφα χρόνια της νιότης μας.

Το πρωί της παραμονής, θυμάμαι τις γαλανόλευκες να ξεδιπλώνονται στα μπαλκόνια και να δίνουν τον εορταστικό τόνο.

Βράδυ συνήθως γινόταν η σχολική γιορτή στο Δημοτικό μας. Οι Φουστανέλες, τα σιλάχια, οι παραδοσιακές στολές των παππούδων και των γιαγιάδων, έβγαιναν απ΄τα μπαούλα και τη ναφθαλίνη για να μας ντύσουν τσολιάδες και αμαλίες.

'Όλη η δόξα όλη η χάρη , Άγια Μέρα ξημερώνει..."

Το χωριό, φορώντας τα καλά του, συμμετείχε στη γιορτή, χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας κάθε φορά που ένας μαθητής τέλειωνε το ποίημα και αποχωρούσε απ΄τη σκηνή με βαθιά υπόκλιση. Πολλές φορές κάποιοι τα χάναμε από το τρακ και ξεχνούσαμε τα λόγια μας. Καταλαβαίνετε το τι καζούρα έπεφτε από τους υπόλοιπους και πόσες βεργιές μαζεύαμε την άλλη μέρα από το δάσκαλο.

Ανήμερα της γιορτής, στον Αγιάννη μας, γινόταν η επίσημη δοξολογία. Μπροστά και ψηλά η σημαία, στα χέρια του καλύτερου μαθητή της Έκτης. Μόνο παιδιά-συγγνώμη αγόρια ήθελα να πω-είχαν δικαίωμα να την κρατούν.

Ο δάσκαλος εκφωνούσε τον Πανηγυρικό της Ημέρας.
«Ζήτω το Έθνος», «Ζήτω ο Βασιλεύς», «Ζήτω ο Στρατός» οι στερεότυπες εκφράσεις και η κατακλείδα του λόγου του. Στα χρόνια της δικτατορίας ακούγαμε και το περίφημο... "Ζήτω η εθνοσωτήριος Επανάστασις" και αηδιάζαμε.

Στη συνέχεια ανηφορίζαμε για την πλατεία του Καστρίου. Να δούμε την κατάθεση στεφάνων, να παρακολουθήσουμε τη παρέλαση και να χειροκροτήσουμε τα γυμνασιόπαιδά μας.

Ακολουθούσαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες. Ο φωτογράφος ο Παναγιώτης απ΄την Ωριά, πανταχού παρών. Χρυσές δουλειές έκανε εκείνη τη μέρα.

Το απόγευμα ξανά στην πλατεία του Καστρίου. Να δούμε τους παραδοσιακούς χορούς. Να καμαρώσουμε τα αγόρια και τα κορίτσια του Γυμνασίου.

Το πρόγραμμα συνεχιζόταν και έκλεινε με τις ατέλειωτες βόλτες που «κόβαμε» στην Πλατεία πριν πάρουμε-μαζί με το σούρουπο που ερχόταν- την κατηφόρα για το Καράτουλα...

Αρχές δεκαετίας του 60 και ο Σούλης Λογοθέτης λέει το ποιήμα του υπό το άγρυπνο βλέμμα του Βασιλέως Παύλου και της Βασίλισσας Φρειδερίκης που μόλις διακρίνονται ψηλά στον τοίχο.


Ο Τάκης Λογοθέτης και ο Δημήτρης Παναγιωτούρος καμαρώνουν με τα άρματα και τις φουστανέλες τους. Η φωτογραφία πρέπει να είναι του 1972

Ο Γιάννης Λογοθέτης απαγγέλει. Από τη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου 1972 και αυτή η φωτογραφία
Από την ίδια χρονιά. Όλο το σχολείο ποζάρει μαζί.

Παρέλαση στο Καστρί το 1980. Σε πρώτο πλάνο ο Γιάννης Λογοθέτης και πίσω του ο Γιάννης Κωνσταντέλλος. Τελευταίος ο Γιάννης Δαλακούρας από το Καστρί και δεξιά ο Βασίλης Αρφάνης και Νίκος Μπελδέκος από τον Άγιο Πέτρο. Όλοι τους τελειόφοιτοι του Λυκείου.

Αρχές δεκαετίας του 70 Τάκης Λογοθέτης και Γιάννης Μίλλης στην πλατεία του Καστρίου.

Στην πλατεία του Καστρίου 25 Μαρτίου 1974.Από αριστερά: Γιάννης Παναγιωτούρος, Χριστόφορος Σίτελλης, Ντέμπη Μπαζιάνου, Γιάννης Λογοθέτης, Ρίνα Μαρινάκου, Γιώτα Σίτελλη, Τάκης Λογοθέτης, Γιάννης Μίλλης, Μπροστά οι μικρότεροι μαθητές : Γιώργος Καραχάλιος, Τζοένη Μπαζιάνου, Βασώ Σίτελλη και Καίτη Καραχάλιου

Ο Βασίλης Λογοθέτης (πριν γίνει παπάς) με το γιο του Γιάννη μπροστά από το Ηρώο της πλατείας του Καστρίου. 25 Μαρτίου 1975.

Δε μοιάζει να το κατέχει και πολύ καλά το άθλημα... Αν και καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες μάλλον δεν τα καταφέρνει στο Τσάμικο ο Γιάννης Λογοθέτης. Πίσω του η Ελένη Καραχάλιου από το Καστρί. 25 Μαρτίου 1979.