Γράφει ο Βασίλειος Ε. Σπανός
(μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com)
Χαιρετούρα λέγαν στου Καράτουλα το γλέντι που γινόταν για τις ονομαστικές εορτές.
Κάθε ημέρα γιορτής, ο κόσμος περίμενε να μάθει αν κάποιος συγχωριανός θα την γιορτάσει. Δεν γιόρταζαν όλοι, αλλά κυρίως ανύπαντροι άντρες που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν καλό κοινωνικό προφίλ. Μήπως βρεθεί καμμία με προίκα και λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα. Δέχονταν στο σπίτι τους τους επισκέπτες μικρούς και μεγάλους. Τους μικρούς τους κερνούσαν στραγάλια είτε αρμυρά, είτε ζαχαράτα. Τους μεγάλους είτε κουραμπιέ, είτε δίπλα και για μεζέ κεφτεδάκια ατομικά, οικονομικά, καρφωμένα στην οδοντογλυφίδα. Και κρασί.
Σε μια τέτοια χαιρετούρα ο εορτάζων ήταν ένας μεροκαμιατάρης, το νεότερο παιδί επταμελούς οικογένειας. Τα άλλα έξι παιδιά ήσαν θηλυκά. Τσούπρες που για να τις προικίσει θυσίασε και την τελευταία του δεκάρα. Αυτό το έθιμο της προίκας τον είχε κάνει να υποτιμά τα θηλυκά.
Η διασκέδαση άρχισε ωραία, αλλά σιγά - σιγά ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Τα κεφτεδάκια εξαφανίστηκαν και το κρασί ερχόταν ...με την κατσαρόλα. Αφού κατανάλωσαν τους κεφτέδες επιτέθηκαν στο ξύλινο ταβάνι. Από το ταβάνι κρεμούσαν οι νοικοκυρές μικρές προμήθειες για τον χειμώνα. Ρόιδα, σταφύλια, τσαπελόσυκα, μουσταλευριές και φουντούκια από καρύδια και μούστο. Όλα αυτά ήρθαν κάτω. Άλλα μισοφαγωμένα και άλλα σκορπιζμένα στο πάτωμα.
Ο εορτάζων προσπαθούσε να κάνει υπομονή και να φανεί καλός οικοδεσπότης. Αλλά ο βανδαλισμούς συνεχιζόταν. Με κορύφωση το ντούζ με το κρασί. Μόλις η αδερφή έφερνε από το υπόγειο την κατσαρόλα με το κρασί, την έπερναν και την άδειαζαν πάνω στο κεφάλι τους.
Τότε πιά ο εορτάζων δεν άντεξε άλλο. Ανοίγει ένα συρτάρι, τραβάει ένα παλιό πιστόλι και το στρέφει προς τους μέχρι εκείνη την ώρα φίλους του λέγοντας:
-Έξω παλιανθρώποι από το σπίτι μου. Σας τάισα, σας πότισα και σεις τηράτε να μου το γκρεμίσετε. Δεν θα σας αφήσω.
Και όπου φύγει-φύγει. Όλοι στριμωγμένοι στην στενή πόρτα εξόδου.
Από τότε οι χαιρετούρες ήσαν πιό πολιτισμένες. Όταν αργούσαν το βράδυ λιγάκι, έλεγαν:
-Πάμε να φύγουμε γιατί ...θα περάσει Στράτης.
Στράτης ήταν το όνομα του εορτάζοντος. Και ο χρόνος των Αγίων Ταξιαρχών γύρω στα 1925.
Διόρθωση από τον γράψαντα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι ο Στράτης είχε πέντε αδερφές και έναν αδερφό τον Δημήτρη τον δευτερότοκο. Η γυναίκα που κουβαλούσε το κρασί με την κατσαρόλα ήταν η Ντίνα η γυναίκα του Δημήτρη και μητέρα των Βασίλη, Γιώργου, Θανάση, Μάρθας και Μαρίας. Σκοπίμως απεκρύβη η πραγματικότητα, για να τονισθεί περισσότερο το δυσβάσταχτο φορτίο της προικοδοσίας των αδελφών.
Άλλωστε μυθιστόρημα γράψαμε και όχι ντοκουμέντο.