(μail επικοινωνίας: vasilisspanos6@gmail.com)
Στο προηγούμενο που είναι εδώ είπαμε ότι η νέα μονή Προδρόμου ήταν σχεδόν απόρθητη.
Σήμερα θα αναφερθούμε στο άλλο πλεονέκτημα που είχε η νέα θέση.
Δίπλα από την εκκλησία υπήρχε στενό πέρασμα που οδηγούσε πίσω από το ιερό. Όταν κάποιος περνά αυτή την είσοδο, βρίσκεται μπροστά σε μιά σπηλιά. Η είσοδος της σπηλιάς είναι εξ ολοκλήρου φραγμένη από ένα βράχο. Ο βράχος μοιάζει να έχει ξεκολλήσει από την οροφή της σπηλιάς.
Ο μακαρίτης ο Παπα Χριστόφορος έλεγε πως θυμόταν την εποχή που το σπήλαιο ήταν ανοιχτό. Πρίν να πέσει ο βράχος. Μάλιστα ελέγε ότι κάποιος μπορούσε να εισχωρείσει σε βάθος αρκετών μέτρων.
Αργότερα, φίλοι που οι γονείς τους βοσκούσαν τα ζωντανά τους σε μιά περιοχή, κανά χιλιόμετρο μακρύτερα στο Ξεροκάμπι, στην τοποθεσία "γκώνια" ή "αγκώνια" ή "γκόνια" ή "αγκόνια" ή "αγγόνια", έβλεπαν μιά μεγάλη τρύπα στην γή, σαν πηγάδι χωρίς νερό. Στον πάτο του πηγαδιού και στό πλάϊ, προς την κατεύθυνση του μοναστηριού, υπήρχε το στόμιο μιάς σπηλιάς. Δεύτερη σπηλιά. Οι βοσκοί έβαζαν μέσα στη σπηλιά τα κεφαλοτύρια τους. Εκεί μέσα η συντήρηση ήταν εξασφαλισμένη, επειδή μέσα από την σπηλιά έβγαινε πολύ ψυχρό ρεύμα αέρα.
Οι τσοπάνηδες ισχυρίζονταν, ότι η άλλη άκρη του σπηλαίου ήταν η είσοδος της σπηλιάς στο μοναστήρι του προδρόμου. Δηλαδή ότι η φραγμένη είσοδος της σπηλιάς του Προδρόμου ήταν η αρχή σήραγγας που κατέληγε στο τυροψυγείο στα "αγκώνια".
Άν είναι έτσι, οι μοναχοί του μοναστηριού, έχαν την δυνατότητα, σε περίπτωση που η μονή κινδύνευε, να απομακρυνθούν σε ασφαλή τόπο.
Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της νέας θέσης της μονής
Υ.Γ
Η περίπτωση νομίζω έχει ενδιαφέρον και από Σπηλαιολογικής πλευράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου