Της ζωής οι αναποδιές σήμερα και χτες.

Γράφει η Καστρίτισσα δασκάλα Αρετή Καβάσσαλη – Αναστασοπούλου 

Ίσως είναι μπορετό. Όμως δεν είναι στον άνθρωπο σωστό να ωραιοποιεί εποχές και γεγονότα που έχουν γίνει στο παρελθόν. Γιατί είναι βέβαιο πως και στο παρελθόν υπήρχαν οι δύσκολες καταστάσεις και οι άνθρωποι είχαν διάφορες απόψεις στην ζωή τους και διαφωνούσαν μεταξύ τους. Όμως τότε δεν θα υπήρχε, όπως λέει ο μύθος το τρελό νερό για να παρατηρείται το σημερινό κακό. Κατά κανόνα, τα πορίσματα της επιστήμης γίνονταν πιστευτά και απ τους άρρωστους αποδεκτά. Μάλιστα τα σοβαρά προβλήματα και κυρίως της υγείας τ' ακουμπούσαν στην πρόνοια του Θεού και περίμεναν το θαύμα. 

 Ας ακούσουμε λοιπόν ένα από τα πολλά και ασφαλώς κάτι θα έχει να μας πει την σημερινή περίεργη εποχή. 

 Η εφημερίδα λοιπόν της εποχής κατά την 10ετια του 1920 μας πληροφορεί για το θαύμα της Παναγίας της Τήνου στο βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνον.

 Ο ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΦΈΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΤΏΝΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΊΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ. " 

Πας Έλλην παρηκολούθη την πορείαν της νόσου διότι πίστευε ακράδαντος ότι το θείον θα επενέβαινεν προς ίασιν του Βασιλέως. Πλήθος ιερών εικόνων και αγίων λειψάνων κατέυθανον εξ απάσης της Ελλάδος. Μεταξύ αυτών προσεκομίσθη δια του καταδρομικού Γεωργίου Αβέρωφ με κατάνυξη και σεμνότητα τας οποίας αείποτε η ελληνική θρησκευτικότης διετίρησε η ελληνική θρησκευτικότης, την 14η Μαΐου και η θαυματουργός εικών της Παναγίας της Τήνου. Απας ο κλήρος της Τήνου με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Σύρου και Τήνου και τον υπουργό Παιδείας Χαράλαμπον Βοζίκην μετέφερε εκ Κυκλάδων εις βασιλικόν παλάτιον την σεπτήν Εικόνα. 

Προ της εισόδου του ανακτόρου ιστάμενος ο θεοσεβής διάδοχος Γεώργιος παρέλαβεν την θαυματουργόν εικόνα και την μετέφερεν εις τον κοιτώνα του πατρός του, όστις εγερθείς ησπάσθη το ιερόν πρόσωπο της Θεομήτορος. Μετά τινά χρόνου ο Κωνσταντίνος ανέρρωσεν. Ο δε ευσεβής υιός του συνόδευσε τους γονείς του μεταβένοντες προς απόδοσην ευχαριστιών επί τη αναρρώσει του ασθενούς. 

 Φαίνεται χωρίς να λείπουν οι εξαιρέσεις το ψάρι ήταν υγιέστατο απ το κεφάλι ως την ουρά εκείνα τα ευλογημένα χρόνια τα παλιά. Και οι άνθρωποι είχαν αξίες και πρότυπα γι αυτό και ζούσαν με περισσότερη ανθρωπιά. 

 Στην προκειμένη περίπτωση ο μπάρμπα Χαράλαμπος, όπως αγαπητικά προσφωνουσαν τον αείμνηστο Βοζίκη μας βεβαιώνει με την ζωή του για όλα αυτά. 

 Ας αφήσουμε λοιπόν την Σόφη Κωνσταντινίδου, εγγονή του και κόρη της Αλίκης Κούτσελα να μας μεταφέρει στην εποχή του και να μας πει από την αξιοζήλευτη ζωή του.

 Ο αείμνηστος, λοιπόν, Χαράλαμπος Βοζίκης γεννήθηκε στο Καστρί πριν το 1900 και είχε σταδιοδρομήσει σαν δικηγόρος. Στην συνέχεια παντρεύεται την αδερφή του παπά Ιερόθεου Κούτσελα, την Μαριγώ. Μαζί της απέκτησε δύο κόρες αλλά την έχασε νωρίς. Αν και πολύ νέος δεν ξαναπαντρεύεται για να αφοσιωθεί, όπως ο ίδιος έλεγε, στην πολιτική για το καλό της πατρίδας. Και το απέδειξε. Έζησε βαθιά πιστός και δεν δίσταζε να λέει πως το φυλαχτό με το Τίμιο Ξύλο που του είχε χαρίσει ο κουνιάδος του τον έσωσε απ την απόπειρα δολοφονίας ενός αντιπάλου του. 

 Πέρασε την ζωή του απλά και πέθανε φτωχικά, αν και ήταν χρόνια βουλευτής, πρόεδρος της Βουλής και υπουργός Παιδείας. Τα έξοδα της κηδείας του τα έκανε ο άντρας της κόρης του Δημόπουλος. 

 Αλήθεια, στην τόσο φτωχή για προσφορά και αγάπη εποχή ψάχνουμε για κάποιο Μπάρμπα Χαράλαμπο. Αλλά πού να βρεθεί!!! Ο Θεός ας μας λυπηθεί….