Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Η βρύση του Καρβέλη

Μισό λεπτό να θυμηθώ που είχαμε μείνει.... Α! εδώ που άρχισε η δασκάλα μας Αρετή Καβάσαλη-Αναστοπούλου να θυμάται να νοσταλγεί και να γράφει στο ιστολόγιό μας... Και συνεχίζει σήμερα με την Βρύση του Καρβέλη. 

‘’Στενό μακρύ δρομάκι μου με την ανηφοριά σου, τίποτα δεν σου ζήλεψα μόν’ μια γειτόνισσα σου’’
Είναι η παρέα των τριών φίλων, του Θρασύβουλου, του Αντρέα και του Παναγιώτη... Έχουν κατηφορίσει από τη Λάκκα τραγουδώντας και σταμάτησαν για λίγο στη βρύση. Αυτό γίνεται συχνά τον τελευταίο καιρό και έχουν το λόγο τους. Μαζί με τη δροσιά της βρύσης απολαμβάνουν και τη γλυκιά σιωπή της αγάπης των αγαπημένων τους, της Μαρίκας, της Ισμήνης και από λίγο ψηλότερα της Παναγιώτας. Tο τραγούδι τις έχει φέρει πίσω από το κουρτινάκι. Αφουγκράζονται, στέλνουν υποσχέσεις και κρατούν τη γλυκιά ελπίδα και προσμονή. Και το ολόγιομο φεγγάρι προχωρεί και σκορπά φως και ασήμι. Και οι τρεις νέοι της εποχής απομακρύνονται τραγουδώντας ‘’Αφήνω γεια στις όμορφες και γεια στις μαυρομάτες’’

Αύριο πάλι, παρέα με το όμορφο φεγγάρι. Και απομένει το τριζόνι να συνεχίζει το μονότονο τραγούδι του, τρι τρι τρι. Και η σιγαλιά της νύχτας προχωρεί και φτάνει το γλυκοχάραμα και η αυγή με τον ασημένιο της Aυγερινό. Και τότε όλα ξυπνούν και ζώα και άνθρωποι. Την καλωσορίζουν τα αηδόνια κατεβάζοντας στη γη τον ουρανό. Και η βρύση μας δέχεται τις πρώτες επισκέψεις. Συνεχίζει να βουίζει, να ξεδιψά και να ποτίζει.

Ένα ανηφορικό δρομάκι κοντά στο σπίτι του Πονηρού και ένα άλλο δυτικότερα πιο φαρδύ και βατό από τα ζώα οδηγεί στη βρύση μας. Ψηλόκορμα λεύκα, πλατάνια και καρυδιές συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιο θα δώσει περισσότερη δροσιά και ομορφιά. Τον νονό της δεν τον έμαθε ποτέ. Ούτε τον ακριβή λόγο που πήρε το όνομά της ‘’βρύση το Καρβέλη’’.

Το μόνο που κατόρθωσε να μάθει είναι τούτο. Κάποτε κάποιος περαστικός διψασμένος ήπιε νερό από το νερό της, το δροσερό και πολύ χωνευτικό. Μέχρι λοιπόν να πάει στο σπίτι του τον θέρισε η πείνα. Το μόνο φαγώσιμο που βρήκε ήταν τα καρβέλια το ψωμί στο ράφι τοποθετημένα.

Η Αξία βρίσκεται πολλές φορές σε πολύ μικρά και καθημερινά πράγματα και γεγονότα. Σε ένα τραγούδι καρδιάς. Σ’ ένα άκουσμα, σ΄ένα απλό κάποτε κουρτινάκι. Σ' ένα ποτήρι δροσερό νερό όταν είσαι αναμμένος από τη ζέστη και διψασμένος. Και όταν είσαι πολύ πεινασμένος, σε ένα γεύμα αποτελούμενο από ψωμί και αλάτι. Βέβαια αυτά σήμερα φαίνονται εξωπραγματικά. Τα όνειρα και ο αγώνας για κάτι σπουδαίο αποτελούν τη ζωή του ανθρώπου. Δεν αμφιβάλλει κανείς για αυτό. Όμως προσπερνώντας τις μικρές ανάσες της ζωής για κάποιους μεγάλους στόχους που μπορεί να μην έλθουν όπως τους περιμένουμε θεωρείται ατυχία. Αυτά λοιπόν μας είπε κάποτε εκμυστηρευτεί η βρύση μας και μας, και μας είχε διδάξει η ζωή.

Και δεν χάσαμε...

Συνεχίζεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου