Του ιερέως Ιωάννη ΣουρλίγκαΣτην ορεινή Κυνουρία, πλησίον της Σεβασμίας Μονής Τιμίου Προδρόμου Καστριού Κυνουρίας, βρίσκεται η κωμόπολη του Αγίου Νικολάου η αλλιώς το Καστρί με την σημερινή ονομασία του.
Το Καστρί, μέχρι το 1960 ονομαζόταν Άγιος Νικόλαος και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της περιφέρειας των Καστριτοχωρίων...
Ο Άγιος Νικόλαος, το σημερινό Καστρί, υπήρξε η έδρα του Δήμου Τανίας και Δολιανών, που τότε τον αποτελούσαν τα χωριά: Άγ. Νικόλαος, Έλατος, Ωριά, Καράτουλα, Νέα Χώρα, Περδικόβρυση και Μεσορράχη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί σε ένα μεγάλο διοικητικό, εμπορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο, της ευρύτερης περιοχής.
Ο Περικαλέστατος Ενοριακός Ναός του Αγίου Νικολάου, τα πολλά εξωκκλήσια που είναι αφιερωμένα σε διαφόρους Αγίους, τα μικρά προσκυνητάρια, οι όμορφες παραδοσιακές γειτονιές, τα αλώνια, οι παραδοσιακές βρύσες, οι οδικές αρτηρίες με τα χάνια . κ.ά, ήταν δημιουργήματα των προγόνων και τον παλαιοτέρων κατοίκων του χωριού.
Ανατρέχοντας στο παρελθόν δεν μπορείς να λησμονήσεις, τις μορφές των φωτισμένων ανθρώπων που έζησαν στον Άγιο Νικόλαο, Ιερείς, Διδάσκαλοι, Επιστήμονες, αγρότες, βιοπαλαιστές κ.α.
Χαραγμένο στην μνήμη των παλαιοτέρων είναι το ξακουστό «παζάρι» στην αγορά (κεντρική πλατεία) της Κυριακές, όπου συγκεντρωνόταν πλήθος κόσμου απ’ όλη την ευρύτερη περιοχή των κάτω χωριών του Καστριού. Η ορχήστρα των πάλαι ποτέ αδελφών Καπράνου, ψυχαγωγούσε τους Καστρίτες και όχι μόνο, στις γιορτές τα πανηγύρια και τους χορούς.
Κάτοικοι που τον χειμώνα μετέβαιναν στα χειμαδιά, Μάσκληνα, ΄Αστρος, Αγ. Γεώργιος, Μελίσσι, κ.α.
Κατά την περίοδο της κατοχής και αργότερα, η μετανάστευση και η αστυφιλία, είχαν σαν αποτέλεσμα το Καστρί να συρρικνωθεί κατά μεγάλο αριθμό.
Τις παλιές καλές μέρες, το χωριό τις ξαναζεί τα καλοκαίρια, όταν η πλατεία του γεμίζει από κόσμο, παιδικές φωνές και κυρίως από Καστρίτες, που έρχονται από την Αθήνα και το Εξωτερικό.
Έτσι και φέτος, την 26η και 27η Ιουλίου 2012, μετά την πανήγυρη της Αγίας Παρασκευής, ακολουθεί το μεγαλύτερο πανηγύρι του χωριού αυτό του Αγίου Παντελεήμονος.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό στον δρόμο με κατεύθυνση προς την Πανσεβάσμιο Ιερά Μονή της Μαλεβής, στο αριστερό μας χέρι, δεσπόζει ο περίλαμπρος Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος.
Τον Ιερό Ναό αυτό έχει επί την προστασία του, ο Θρησκευτικός Σύλλογος « ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ» ο οποίος έχει ιδρυθεί το έτος 1936.
Το εσπέρας της Πέμπτης 26ης Ιουλίου ε.ε., και περί ώρας 8.00 μ.μ., τελέσθηκε μέγας πανηγυρικός Εσπερινός, με αρτοκλασία και Θείο Κήρυγμα, ενώ οι πλειάδα Ιεροψαλτών της Ενορίας του Αγ. Νικολάου Καστριού έψαλε θαυμάσια τους ύμνους προς τιμή του Αγίου.
Πλήθος ενοριτών και ευλαβών χριστιανών παρέστη στην Ιερά Ακολουθία του Εσπερινού, ζητώντας και λαμβάνοντας την ευλογία του Αγίου, δείχνοντας έτσι με αυτό τον τρόπο, την ευλάβεια και την τιμή προς τον εορτάζοντα Άγιο και Ιαματικό Παντελεήμονα.
Ο Θρησκευτικός Σύλλογος μετά το πέρας του Εσπερινού, είχε φροντίσει να υπάρχουν άφθονα παραδοσιακά εδέσματα και ποτά που σε συνδυασμό με την λαϊκή δημοτική ορχήστρα χάρισαν στιγμές ξεγνοιασιάς και ευχαριστήσεως στους παρευρισκομένους.
Ανήμερα δε της Εορτής τελέσθηκε από πρωίας ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προς τιμή του Αγίου με την παρουσία πάρα πολλών ευλαβών χριστιανών μας.
Συγχαίρουμε για μια ακόμη φορά πάντας τους κοπιάσαντας δια την Εκκλησιαστική ταύτην πανήγυρη.
Λίγα λόγια για τον Άγιο Παντελεήμονα
O Άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας στα τέλη του τρίτου αιώνα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανόςhttp://www.iefimerida.gr/. Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον. Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ’ όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ’ ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων. Τον ίδιο καιρό ο γέροντας Ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη. Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο. Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε. Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα. Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός. Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού. Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού. Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δεν πρόδωσε το Χριστό. Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα. Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως, ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνώντας τις ουρές τους. Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγεμόνας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ’ τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του. Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου